۳۶ روز از این موضوع می گذرد و هر از چند گاهی گمانه زنی هایی با معرفی برخی اسامی برای تکیه زدن بر صندلی استانداری خوزستان مطرح می شود، اما تاکنون هیچ یک از آنها نهایی نشده است.
وزارت کشور نیز عنوان می کند که گزینه های خود را به دولت داده است اما به چه دلیل این گزینه ها در جلسات هفتگی هیات دولت مطرح نمی شوند ” الله اعلم "؟ و چرا اینکه هفته های گذشته این موضوع حتی در کابینه دولت یازدهم نیز عنوان نشده است جای تعجب دارد؟!
حال باید پرسید آیا دولت تدبیر و امید بر اهمیت و جایگاه استانی مانند خوزستان که بیش از ۸۰ درصد از انرژی های کشور را تامین می کند واقف است؟ یا اینکه چرا دولت یازدهم در این موضوع مهم و حیاتی برای خوزستان تعلل می کند؟
باتوجه به همراهی و یکصدایی مردم و مسئولین استان بر استفاده از استانداری بومی برای مدیریت خوزستان، دولت روحانی پس از این ۳۶ روز حتی نتوانسته گزینه ای غیربومی و همسو با سیاست های خود برگزیند، و این پرسش مطرح می شود که آیا قطح الرجال است یا دولت اراده ای برای این مهم ندارد؟ ظاهرا مسئولان دولتی هنوز متوجه آثار منفی بلاتکلیفی مدیریتی موجود در استان مهم و استراتژیکی چون خوزستان نیستند.
خوزستان در ۳ سال گذشته می رفت تا علیرغم محرومیت های جدی موجود، مسیر توسعه را دست و پا شکسته پیدا نماید، اما تصمیم دولت برای جدایی مقتدایی از استانداری به یکباره خوزستان را به پرتگاه برده و این استان را از مسیر توسعه کنار میزند.
متاسفانه تعلل دولت در پایان دادن به کشمکش های انتخاب استاندار، موجب افزایش تعارضات و کش و قوس های حزبی قومی در خوزستان خواهد شد، به صورتیکه هر یک از احزاب در این استان می خواهند در تعیین استاندار نقش داشته و فرد نهایی را از همسویان با خود بر مسند استانداری بنشانند. اما به راستی این موضوع مشکل فعلی استان است یا عدم وجود مدیریت واحد در آن؟
دولت تدبیر و امید اگر به اهمیت انتخاب سریع استاندار برای خوزستان پی نبرده است، لااقل برای از دست نرفتن جایگاه سیاسی خود در این استان به سرعت اقدامی مناسب انجام دهد.
البته اقدام مناسب نیز همان سپردن سکان مدیریت استان خوزستان به فردی بومی و توانمند است که علاوه بر داشتن سوابق خوب مدیریتی نباید وامدار جناح های سیاسی و قومیت ها باشد.
در پایان باید گفت: دولت یازدهم که در معرفی شخصی حتی همسو با سیاست های خود عاجز مانده است، با ادامه این روند به نظر می رسد آنچه در حال نادیده گرفته شدن است، منافع مردم خوزستان و توقف قطار توسعه در استانی است که با انبوهی از مشکلات و محرومیت های بسیار دست و پنجه نرم می کند.
