سرمایه اجتماعی را شاید بتوان در یک نگاه وسیع، مجموعه ای از فضیلت های اخلاقی و مناسبات اجتماعی همساز با تحولات توسعه ای دانست که هم تحت تاثیر عملکرد اقتصادی و هم تحت تاثیر عملکرد سیاسی و ساختار قدرت و حکمرانی متناسب با آن است و در عین حال بر این دو تاثیر متقابل می گذارد
به گزارش تابناک خوزستان ؛سرمایه اجتماعی را شاید بتوان در یک نگاه وسیع، مجموعه ای از فضیلت های اخلاقی و مناسبات اجتماعی همساز با تحولات توسعه ای دانست که هم تحت تاثیر عملکرد اقتصادی و هم تحت تاثیر عملکرد سیاسی و ساختار قدرت و حکمرانی متناسب با آن است و در عین حال بر این دو تاثیر متقابل می گذارد.
توسعه سرمایه اجتماعی زمانی رخ خواهد داد که تمامی مولفه های توسعه در کشور اعم از ساختارهای اقتصادی و سیاسی فراهم باشد و برنامه ریزی های کلان کشور براساس محور رشد و توسعه انسانی شکل گرفته باشد.
عملکرد اقتصادی از دو طریق بر شکل گیری سرمایه های اجتماعی تاثیر می گذارد. اول از طریق تاثیر بر سطح معیشت و درآمدسرانه، سطح آموزش های عمومی و سلامت فکری و جسمانی افراد یک جامعه و میزان پایبندی آنان به ارزش های اخلاقی و اجتماعی اثر گذار است.
دوم از طریق آن چه که در طی سال های اخیر با نام حکمرانی وارد متون توسعه ای کشور شده است بر موجودیت سرمایه ی اجتماعی تاثیرگذار است.
دولت از طریق وضع قوانینی چون حقوق مالکیت، می تواند فضای مطمئنی برای کسب و کار خصوصی افراد جامعه فراهم سازد تا از این طریق از دل شوره ها و نگرانی ها کاسته و سطح اعتماد مردم به دولت را افزایش دهد زیرا اعتماد نقطه عطف توسعه سرمایه های اجتماعی برشمرده می شود.
هم افزایی و اعتماد دو طرفه بین مردم و نهادهای دولتی کلید توسعه همه جانبه در یک جامعه بویژه سرمایه های اجتماعی است و این مهم زمانی محقق خواهد شد که دولت ها در تصمیم گیری های کلان خود رفاه و و آسایش و اطمینان به سرمایه های انسانی را مدنطر داشته باشند.
طی سال های اخیر دور باطلی از تحولات توسعه ای منفی در ایران شکل گرفته که به صورت ضعف حکمرانی، افزایش احساس ناامنی و تبعیض، افول سرمایه اجتماعی، افول بهره وری سرمایه فیزیکی و عملکرد اقتصادی بروز کرده است.
داده های به دست آمده از مطالعه میدانی نشان می دهد که با وجود افزایش احساس ناامنی جانی و مالی و اخلاقی در جامعه، کاهش همگرایی و همکاری گروهی و اعتماد بین افراد جامعه دور از ذهن نخواهد بود.
به نظر می رسد که علت افول سرمایه اجتماعی در طول سال های اخیر پیش از آن که به عوامل فرهنگی و یا اقتصادی مربوط شود، ریشه در ضعف روابط دولت با نیروهای اجتماعی دارد.
این بدان معناست که ضعف شدید حکمرانی نظیر پایین بودن درآمدسرانه، توزیع ناعادلانه ثروت و ناامنی های اجتماعی سبب افول سرمایه های اجتماعی می گردد. جهت رفع موانع موجود باید سیاست های دولت براساس برنامه های توسعه سرمایه اجتماعی برنامه ریزی شود زیرا شاخص توسعه هر جامعه سرمایه اجتماعی است.
منبع: تابناک
