انتشار خبر شکایت از برخی فعالان اجتماعی از سوی اداره کل اموزش و پرورش خوزستان بهانه ای شد تا اشاره ای داشته باشیم به وضعیت نه چندان مطلوب وضعیت آموزشی در استان که در سال های اخیر مورد انتقادات بسیاری بوده است.
خوزستان با وجود ظرفیت های بسیاری که هم بلحاظ نیروی انسانی توانمند، منابع خدادادی و استعدادهای طبیعی در میان نوباوگان این دیار دارد، از جایگاه مناسب، شایسته و درخوری در حوزه اموزش و پرورش نیست و این واقعیتی است که باید بپذیریم، نقدش کنیم و برای رفع آن تلاش کنیم.
برخی نابسامانی ها که یک نمونه اش را در ماجرای استخدام حق التدریسی ها دیدیم که در عمل از نظم و سیاق و قواعد مشخص و شفافی برخوردار نبود و چه بسا در این میان حق بسیاری از داوطلبان علاقمند تضییع شده باشد چنانچه در برخی مناطق اعتراضات بسیاری حتی در فضای رسانه ای مطرح گردید و در مواردی حتی شائبه های قومی و طایفه ای مطرح می شد.
از طرفی شاهد تحول مناسبی که بتواند ما را امیدوار به وضعیت مطلوبی کند نیست و متاسفانه نمایندگان مجلس نیز که باید ناظران و منتقدان این وضع باشند در گیر و دار انتصابات خود را گرفتار کرده اند.
تردیدی نیست آنجایی که عرصه آموزشی که اینده سازی فرزندان مملکت با ان گره خورده میدان بده بستان های سیاسی و انتصاباتی و... قرار بگیرد وضعی بهتر از انچه امروز مورد انتقاد است متصور نیست.
چه بهتر بود بجای شکایت یک دستگاه رسمی دولتی از برخی منتقدان، شاهد شفاف سازی و پاسخگویی می بودیم و اذهان عمومی در خصوص برخی ابهامات و پرسش ها روشن می شد.
این مطالبه بحقی است و باید بجایی برسیم که مدیران و مسئولان خود را در قبال انتقادات پاسخگو بدانند و بجای سکوت و یا شکایت و... سعی کنند ضمن ترمیم مناسبات ناصحیح و تقویت ناکارامدی ها برای حل مشکلات بکوشند و از ورود به فضاهای حاشیه ای خودداری نمایند.
