کنکور، تیزهوشان، افزایش حافظه، اعجازگران مشاوره های تحصیلی، کلاسهای تقویتی و خصوصی، رتبه ها، رشته ها، دانشگاه ها و… همگی دست به دست هم دادند، که متولیان آموزشی و خانواده ها وارد یک مسابقه طراحی شده قرار بگیرند که خروجی آن با پرورش انسان های اخلاق مدار، شاد، امیدوار و طبیعی فرسنگها فاصله داشته باشد، اکنون در بسیاری از خانواده هایی که دانش آموز دارند، نگاه موهبتی به کودک جای خود را به نگاه ابزاری داده و بجای اینکه کودک را موهبت دانسته و آنرا همانگونه که هست بپذیرد، کودکان رابه ابزارهای آرزوهای خود تبدیل کرده و در این راه از هیچ هزینه ای دریغ نمیکنند، عشق و علاقه والدین مشروط به استعدادها یا ویژگی های فرزندانشان نیست، بلکه این عشق تعهدی انسان مدارانه و خداگونه است، همگی ما در انتخاب دوستان و همسران خود از یک آزادی نسبی برخوداریم، اما فررندانمان و ویژگیهای خدادادی آنها را خود انتخاب نمیکنم، بنابراین حتی وظیفه شناس ترین والدین را نیز نمیتوان در برابر خصوصیات کودکانشان کاملا مسوول دانست.
تحصیل و دانش ذاتا ارزش نیست، که آنرا هدف غایی دانست؛ بلکه دارای ارزش ابزاری است، که بوسیله آن درون مایه فطرت انسانیت به شکوفایی میرسد،همانگونه که موفقیت تحصیلی و دانشی خوب است باید دانست که سلامت فردی دانش آموزان در ابعاد مختلف آن، ستون شکوفایی انسان را میسازد،طبیعی است، والدین آگاه در مراقبت از فرزندانشان آنها را به ابزار تحقق آرزوهای بلند پروازی خود تبدیل نمیکنند، بلکه آنها را هر آنچه هستند می پذیرند.این مطلب نافی این نیست که که والدین از تلاش برای رشد و پرورش فرزندانشان کوتاهی کنند، بلکه ابعاد مختلف انسانی و تربیتی کودکانشان مد نظر است.
قهرمان سازی از کودکان با ابزارهای تجاری و مافیاهای آموزشی تحت عناوین کلاسهای عجیب و غریبی که معمولا با هزینه های هنگفت و ایجاد یک نیاز کاذب برای خانواده ها شکل گرفته و کودکی و آسمان خیال را حتی از خرد سالان گرفته منجر به ایجاد یک جامعه، طبقاتی، غیر اخلاقی، مکانیکی و بی روح شده که روز به روز اثرات منفی آن در جامعه هویدا میشود،آیا خبر دارید که بیش از ۸۰ درصد دانش آموزانیکه در مدارس تحت عنوان تیز هوشان مشغول تحصیل هستند از وضعیت مالی بالایی برخوردارند و تقریبا هر دانش آموز متوسطه دوم اینگونه مدارس، از سال دوم تقریبا سالی ۱۵ میلیون تومان و بیشترهزینه و خود را برای ورود به دانشگاه آماده میکنند، در بررسی میدانی نیز این گزاره مشخص شده که محل سکونت بیشتر دانش آموزان مذکور مناطق برخوردار است ( شهرستان اهواز)، لذا این معادله در ذهن شکل میبنندکه تحصیل در مدارس تیزهوشان ارتباط معنا داری با وضعیت اقتصادی والدین داشته و این برای یک جامعه سالم و متعادل نه تنها زیبنده نیست بلکه یک تبعیض و اجحاف مضاعفی است که بر سایر گروههای عادی دانش آموزان اعمال میشود، از سویی دیگر و به یمن این هزینه کردها، جذب معلمان و مدرسان کارآمد و جذبه اقتصادی بالا طبیعی است که سیستم عجوزه وار کنکور به دانش آموزانی که فاقد محرک مالی هستند ، اجازه ورود به خیلی از رشته ها را نخواهد داد، در واقع گل های سرسبدرشته های تحصیلی دانشگاه های دولتی به نوعی خریدنی و با ساز و کار خاص مهندسی از پیش طراحی شده شکل میگیرند.
ای کاش! پژوهشی در رابطه با صنعت کنکور و مدارس تیزهوشان انجام میگرفت تا مشخص گردد، این صنعت چند ده میلیاردی چگونه شکل گرفته و پشت این صنعت چه دستها و منافعی پنهان و چه سان کودکان طراحی شده و خانواده ها قربانی این صنعت شده اند،حواسمان باشد، تربیت، بدنبال انسانهای تراریخته و ماشینی نیست که ما به هر قیمتی دست به تغییر سرشت فرزندانمان بزنیم، بلکه باید به انسان بعنوان یک ودیعه الهی نگریسته که مهربانی، عطوفت و مسوولیت پذیری اجتماعی ، در همه ابعاد وجودی آنها عجین گردد، و استرس دانش آموزان و داوطلبان کنکور‌‌وقت تمام است در آزمون کنکور نباشد، بلکه آن باشد که چرا دخترکان نوجوانمان در تاریکی و دور از چشم همه در سطل های زباله مشغول آشغال جمع کردن باشند، شاید یکی از همین زباله گردها از خیلی ها تیزهوش تر باشد.
فاضل خمیسی
