هوای خوزستان در بهار کم‌کم رو به گرمی می‌رود تا پنجره‌های کلاس‌های درس که تا چند روز گذشته به سمت بهار باز مانده بود بسته شود و دانش آموزان برای فرار از گرما مجبور به باز کردن دریچه کولرهای کلاس خود شوند اما در روستاها هیچ پنجره‌ای بسته نمی‌شود و شاید تا آغاز زمستان باز بماند.
در روستای «حمیره زرگان» از توابع غیزانیه اما طعم درس و مشق و زندگی فرق دارد و دانش آموزان این روستا برای رهایی از گرما، کلاس و نیمکت و صندلی را رها کرده و از شدت گرمای کلاس به سایه مدرسه پناه آورده‌اند.
در این روستا که 2 مدرسه دارد دانش آموزان کلاس درس خود را در سایه مدرسه آغاز و به پایان می‌برند، اما قصه دانش آموزان روستا فقط به گرما و سایه ختم نمی‌شود.
فارغ‌التحصیلی دانش آموزان روستا در کلاس پنجم
در این روستاها سال‌ها است که دانش آموزان در کلاس پنجم دبستان فارغ‌التحصیل می‌شوند و پس از فارغ‌التحصیلی منتظر تصمیم سرنوشت برای زندگی خود می‌شوند.
ماه‌گرفتگی صورت رقیه کافی بود تا سرنوشت این دختر 6 ساله در کودکی رقم بخورد و نتواند زندگی طبیعی و معمولی خود را به‌مانند همسالان خود بگذراند.
هر کاری کردم رقیه پاسخ سؤالاتم را بدهد موفق نشدم، درحالی‌که کنار پدرش ایستاده بود مدام صورت ماه‌گرفته‌اش را پشت پدر قایم می‌کرد؛ رقیه نگاه‌های متعجب دانش آموزان مدرسه‌اش را به همه تعمیم می‌دهد و فکر می‌کند من نیز می‌خواهم مسخره‌اش کنم.
طبق گفته پدر این دانش‌آموز، پزشک رقیه که ماه‌گرفتگی‌اش را درمان می‌کند اصفهان است و او هزینه سفر به اصفهان را ندارد چه برسد بخواهد دخترش را درمان کند.
پدر رقیه میگوید: مدرسه رقیه مختلط است و دانش آموزان پسر و دختر تا کلاس پنجم دبستان در کنار هم درس می‌خوانند به همین دلیل بارها که رقیه از سوی پسران به خاطر ماه‌گرفتگی‌اش مورد تمسخر واقع می‌شود مدرسه را رها می‌کند و به خانه بازمی‌گردد و این شرایط در روحیه و درسش تأثیر زیادی گذاشته است.
تشکیل کلاس درس در سایه مدرسه
وی می‌افزاید: هوا که رو به گرمی رفته است دانش آموزان به دلیل نداشتن سیستم سرمایشی در سایه حیاط مدرسه درس می‌خوانند.
پدر رقیه از نداشتن مخزن آب برای آشامیدن و سرویس‌های بهداشتی دانش‌آموزان نیز گله می‌کند، و عنوان می‌کند: آیا مسئولان برای سرویس بهداشتی و تأمین آب شرب هم می‌خواهند منتظر کمک خیرین بمانند.
از حمید بنواری (پدر رقیه) سؤال می‌کنم زندگی را چگونه می‌گذارند؟ و او پاسخ می‌دهد: خدا رو شکر یارانه داریم، کمیته امداد امام خمینی(ره) هم کمک‌هایی می‌کند.
همه ما و همسرانمان بی‌سواد هستیم
وی میگوید: همه ما و همسرانمان به دلیل فقر معیشتی و امکانات بی‌سواد هستیم نمی‌خواهم فرزندانم مثل ما شوند دوست دارم بچه‌‌‌هایم به‌جایی برسند.
مدرسه شهید هادی کجباف تنها مدرسه متوسطه اول این روستا است که امسال اولین دانش آموزان کلاس نهم درس خود را در آن به پایان می‌رساند.
سجاد از اهالی روستای «سیب مندیل» است که به دلیل نداشتن مدرسه در روستای خود 4 کیلومتر مسیر را تا روستای «حمیره زرگان» می‌گذراند.
سن زیادی ندارد، اما بزرگ شدن با مشکلات، درد و نگرانی‌اش را زیاد کرده است، سجاد میگوید: در روستاها هر فصلی مشکلات خود را دارد، زمستان‌ها با «ها ها» کردن دهانمان، دستانمان را گرم می‌کنیم و تابستان‌ها از شدت گرمای کلاس معلمانمان ترجیح می‌دهند در سایه مدرسه به امیدِ باد خنکی درسمان بدهند.
اما مشکلات مدرسه سجاد به اینجا ختم نمی‌شود مدرسه سجاد به‌وسیله دیوار حصار کشی نشده است. سجاد می‌افزاید: در طول زمان کلاس درسی که در سایه حیاط مدرسه برگزار می‌شود اغلب رهگذران از ما عکس میگیرند.
دوست دارم در آینده معلم شوم
وی که با یک حالت ناامیدی پاسخ سؤال‌هایم را می‌دهد، میگوید: دوست دارم در آینده معلم شوم اما مجبورم برای اینکه درسم را ادامه دهم بروم حوزه علمیه، چون هزینه رفتن به شهر برای تحصیل را ندارم.
به او می‌‌گویم چرا به غیزانیه نمی‌روی هم نزدیک‌تر است و هم هزینه‌های رفت‌وآمد کمتر است؟ پاسخ می‌دهد: برای تحصیل در غیزانیه به هزینه ایاب و ذهاب روزانه نیاز دارم اما در اهواز اگر هزینه ماندن در جایی را داشتم هر هفته یا دو هفته یک‌بار به روستا میآمدم.
ترک تحصیل دانش آموزان به دلیل مشکلات مالی
درحالی‌که بغض گلوی سجاد را گرفته است، میگوید: پدرم اغلب روزها بیکار است روزهایی هم که کارگری می‌کند در حد خورد و خوراک ما است.
وی می‌افزاید: بسیاری از دانش آموزان به دلیل مشکلات مالی ترک تحصیل کردند چون راه‌حلی برای ادامه تحصیل ندارند.
این دانش‌آموز کلاس نهم که ترم گذشته را با معدل 18.36 گذرانده است از الآن استرس سال آینده را دارد که دیگر مدرسه‌ای در کار نیست و باید امسال با کلاس و درس برای همیشه خداحافظی کند.
سجاد عنوان می‌کند: همه همکلاسی‌ها درسشان خوب است و معدلشان بالا است و دوست دارند ادامه تحصیل دهند.
احداث ساختمانی بنام مدرسه
کامل زرگانی دهیار روستای «حمیره زرگان» در این رابطه اظهار می‌کند: آموزش‌وپرورش فقط ساختمانی بنام مدرسه را احداث کرده است و خبری از امکانات در آن نیست.
وی با اشاره به مشکلاتی که مدارس مختلط برای دانش آموزان و خانواده‌هایشان ایجاد می‌کنند، می‌افزاید: پس از مقطع متوسطه، دانش آموزان برای ادامه تحصیل باید به غیزانیه یا رامشیر بروند.
عیسی زرگانی عضو شورای روستای «حمیره زرگان» معتقد است، ضعف امکانات در مدارس از نبود امکانات سرمایشی مخصوصاً در گرمای طاقت‌فرسای خوزستان گرفته تا نبود آب شرب و سرویس بهداشتی مناسب به‌تدریج انگیزه دانش آموزان را برای تحصیل حتی در مقطع ابتدایی کم می‌کند.
وی با بیان اینکه من بالاترین مدرک را در روستا دارم، میگوید: در سال 82 مدرک سیکل (سوم راهنمایی قدیم) را در مدرسه دهخدا در روستای مشراگه رامشیر گرفتم.
عضو شورای روستای «حمیره زرگان» با انتقاد از بی‌توجهی آموزش و پرورش به‌اضافه کردن امکانات به مدرسه بیان کرد: دانش آموزان برای فرار از گرما در سایه کنار دیوار ساختمان مدرسه کلاس درس خود را برگزار می‌کنند.
در همسایگی این روستاها ده‌ها چاه‌های نفت وجود دارد، اما بهره مردمان آن‌ها از این چاه‌ها فارغ از تفکرات سیاسی دعا به حال دولتمردانی است که شاید درصدی از نفت را به‌عنوان یارانه آذوقه سفرهایشان کرده‌اند.
مردمان این روستاها هیچ برنامه‌ای برای فردای خود ندارند و هیچ امیدی آینده آن‌ها را ترسیم نمی‌کند اینجا همه‌چیز بستگی به فقر دارد.
با توجه به جمعیت روستایی بالا در خوزستان بیشترین مشکلات متعلق به روستاهایی است که در کنار منابع مهم اقتصادی ازجمله نفت هستند و بررسی ده‌ها مشکلات تحصیلی و آموزشی این روستاها نشان می‌دهد آموزش‌وپرورش در تخصیص امکانات و منابع این روستا یک دور تسلسل باطل را مدام تکرار می‌کند.
با توجه به نداشتن ردیف بودجه اعتباری بالا در وزارت آموزش و پرورش و عدم توانایی تخصیص اعتبارات موردنیاز حتی برای جذب معلم در استان خوزستان و سایر استان‌ها توسط این وزارتخانه گویای این واقعیت است که وزارت آموزش‌وپرورش میلیاردها تومان صرف تحصیل دانش‌آموزانی می‌کند که در کلاس پنجم دبستان و درنهایت کلاس نهم فارغ‌التحصیل می‌شوند. تحصیلاتی که نه بخش آموزش استان و نه دانش‌آموز از آن بهره می‌برد.
طبق ماده 104 حقوق شهروندی رئیس‌جمهور دولت موظف است، زمینه دسترسی به آموزش رایگان را تا پایان دوره متوسطه فراهم و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد نیاز و ضرورت کشور به‌طور رایگان گسترش دهد، اما گویی صاحبان چاه‌های نفت غیزانیه دولتی جداگانه هستند.
منبع: فارس
