دکتر آرش فروزان اظهار کرد: در صورت ایست قلبی – تنفسی بدون مداخله موثر، شانس بازگشت بیمار هر یک دقیقه 10 درصد کاهش می‌یابد یعنی عملا بعد از 10 دقیقه دیگر امید زیادی برای بازگشت علائم حیاتی وجود ندارد. در این مدت طلایی در اکثر مواقع دوستان، فامیل و یا همکاران شخص بر بالین بیمار حاضر هستند.
وی تصریح کرد: در صورتی که شخصی که بر بالین بیمار حضور دارد با اصول احیای قلبی – ریوی مقدماتی آشنایی داشته باشد می‌تواند نقش بسیار موثری در نجات بیمار ایفا کند و در صورت رعایت اصول احیای مقدماتی زندگی انسانی را از مرگ حتمی نجات دهد.
مراحل احیای مقدماتی
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز با بیان اینکه انجام مراحل احیای مقدماتی بسیار مهم و حیاتی است و باید به ترتیب و با اصول صحیح اجرا شوند، گفت: حفظ امنیت نخستین مرحله احیای مقدماتی بیمار است. برای کمک به انسان دیگر حتما باید از امنیت محیط مطمئن باشیم. در صورت عدم اطمینان از امنیت باید از سایر افراد، نیروهای انتظامی و امدادی درخواست کمک شود.
وی با تشریح مراحل احیای مقدماتی، تصریح کرد: در برخورد با بیمار که به روی زمین افتاده است ابتدا در مخازات شانه بیمار روی دو زانو می‌نشینیم و با زدن به شانه‌های بیمار و پرسیدن سوال حال وی سطح هوشیاری بیمار را ارزیابی می‌کنیم.
این متخصص طب اورژانس بیان کرد: در صورتی که بیمار پاسخی نداد و هوشیار نبود باید بلافاصله با 115 تماس گرفته و درخواست کمک شود.
فروزان ادامه داد: مرحله بعد ارزیابی وضعیت تنفس بیمار است. در صورتی که بیمار تنفس ندارد و قفسه سینه بالا و پایین نمی‌آید، به مفهوم ایست قلبی است و باید سریعا احیای مقدماتی آغاز شود.
چگونه ماساژ قلبی بدهیم؟
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز عنوان کرد: مرحله بعدی ماساژ قلبی است. در احیای مقدماتی مهمترین اصل، ماساژ قلبی صحیح است. در حالی که در مخازات شانه بیمار دو زانو نشسته‌ایم باید ابتدا یک دست را در قسمت تحتانی جناغ سینه و دست دوم را روی دست اول قرار دهیم. انگشتان نیز در هم قفل شوند و با کمک بالا هدایت می‌کنیم تا صرفا پاشنه دست در قسمت تحتانی جناغ سینه قرار بگیرد. در تمام طول ماساژ قلبی آرنج باید کاملا صاف باشد و به هیچ عنوان خم نشود و دست، عمود بر قفسه سینه قرار بگیرد.
وی گفت: عمق ماساژ بسیار مهم است و باید حداقل پنج سانتی‌متر و حداکثر شش سانتی‌متر باشد. در اکثر مواقع افراد به دلیل ترس از آسیب، عمق ماساژ مناسبی نمی‌دهند بنابراین ماساژ موثری نخواهد بود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تصریح کرد: سرعت ماساژ نیز بسیار مهم است. سرعت ماساژ باید بین 100 - 120 (دو دقیقه) باشد. با شمارش یک، دو، سه، چهار، پنج، ... . بدون وقفه، تقریبا عدد 100 - 120 حاصل می‌شود.
فروزان گفت: حتما باید اجازه داده شود به دنبال هر بار فشار، قفسه سینه به حالت اول برگردانده شود و سپس ماساژ بعدی انجام شود.
وی با اشاره به انجام تنفس مصنوعی گفت: بعد از 30 ماساژ با سرعت 100 - 120 بار در دقیقه و عمق پنج تا شش سانتی‌متر، نوبت به تنفس مصنوعی می‌رسد. آنچه مهم است این است که موقع تنفس مصنوعی همان‌قدر که در قفسه سینه بیمار حرکت قابل مشاهده است کفایت می‌کند و احتیاج به حجم بالای تنفس نیست.
این متخصص طب اورژانس ادامه داد: به دنبال 30 ماساژ، باید دو تنفس مصنوعی داده شود. ابتدا یک دست را روی پیشانی قرار داده و به سمت پایین می‌کشیم و باید همزمان بینی گرفته شود. دست دیگر زیر چانه (روی استخوان چانه) قرار می‌گیرد و آن را به سمت بالا هدایت می‌کند. یک دم معمولی و سپس یک بازدم در حد یک ثانیه به قدری که مرتب قفسه سینه قابل مشاهده شود. این کار دو بار تکرار شود و سپس مجدد ماساژ قلبی را آغاز می‌کنیم.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز عنوان کرد: اگر به هر دلیلی تنفس موثر نبود، دیگر زمانی برای این کار گذاشته نشود و ماساژ را انجام دهید. یعنی 30 ماساژ دو تنفس. 30 ماساژ دو تنفس دائما ادامه می‌یابد تا جایی که نیروهای امدادی به محل برسند یا بیمار هوشیار شود. در این زمان، توجه به چند نکته الزامی است، باید بیمار را به یک سمت بچرخانیم و تا رسیدن نیروهای امدادی هر دو دقیقه بیمار ارزیابی شود.
منبع: ایسنا
