غدیر یعنی عبور ما از حجاب های ظلمانی و سیر در مقام حجاب های نورانی تا رسیدن به سرچشمه توحید!

"من کنت مولاه فهذا علی مولاه"

در مقالات قبلی که در روزشمار تابناک خوزستان از واقعه ی عظیم غدیر منتشر گردید؛ از جنبه های مختلف تاریخی، مکانی، آیات قران، لغوی و ... اثبات کردیم که کلمه "مولا" در عبارت فوق معنایی جز سرپرستی امت ندارد. خلاصه این بررس یها در مقاله قبلی عنوان شد. در مقاله پیشین گفتیم اگر به فرض محال، فرض کنیم منظور پیامبر از کلمه مولا دوستی و محبت است، باز هم به این توصیه پیامبر صلی الله علیه و آله عمل نشده است.

بدین ترتیب چه مولا معنای سرپرستی امت بدهد چه معنای دوستی، تاریخ گواهی میدهد که عموم مسلمان به این حساسیت و دلسوزی پیامبر اهمیت ندادند. متاسفانه از این اتفاقات در طول زندگی ابنا بشر بارها رخ داده است. در ادامه به شش نمونه که سه تا مربوط به دوران پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله است و سه تای دیگر مربوط به امم قبلی است تقدیم میگردد، تا نشان دهیم عدم پیروی از فرامین رسل الهی پدیده جدیدی نیست. اما سه مورد اول که در زمان پیامبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بوده:

1 – مورد اول که خیلی هم معروفست مربوط به جنگ احد است. در آن چنگ پیامبر صلی الله علیه و آله در تنگه ای که مشرف به مسلمانان بود شخصی را به همراه 50 نفر گماشتند و تاکید کردند که آنها به هیچ وجه حتی در صورت نصرت مسلمانان در جنگ، از جای خود حرکت نکنند. ولی آنهاتوجه نکردند و دشمن شکست خورده از آن موضع به مسلمان حمله کرد و شد آنچه شد.

2 – نمونه بعدی صلح حدیبیه است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آماده انجام عمره در معیت اصحاب شدند. در سرزمین حدیبیه کفار قریش راه بر ایشان بستند. در اینجا با اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برتری نظامی به کفار داشتند، اما برای پرهیز از خونریزی بنا را بر صلح گذاشتند. متاسفانه در این جا نیز بعضی از مسلمانان بر خلاف نظر پیامبر، با صلح با کفار مخالفت میکردند.

3 – نمونه سوم در تجهیز جیش اسامه هنگام آماده شدن برای جنگ با رومیان بود. به همین منظور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اسامه ابن زید را به فرماندهی لشکر گماشتند. به اصحاب بطور عموم و بعضیها را به شکل خاص دستور دادند که همراه اسامه از شهر خارج شوند. در اینجا نیز بسیاری از اصحاب از فرمان رسول خدا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تخلف کردند.

و اما سه مورد بعدی که در امم قبل اتفاق افتاده:

1 – زمانی که حضرت عیسی علیه السلام در اثر خیانتهای یهود در مظان اتهام و دستگیری قرار گرفت، خداوند آنحضرت را به آسمان منتقل کرد. پولس که مسیحیان به او مسیح ثانی لقب داده اند، با اینکه محضر عیسی علیه السلام را درک نکرده بود، به جامعه مسیحیت ورود کرد. در عرض سالیان اندکی دین توحیدی را با بهره گیری از تعالیم فیلسوفان یهودی از مسیر خود خارج نمود و قائل به تثلیث شد. این وقایع در زمان حیات بسیاری از حواریون بخصوص حضرت شمعون که وصی حضرت عیسی علیه السلام بود روی داد. اما اکثر مسیحیان بدنبال پولس رفتند و به تذکرات حضرت شمعون اهمت ندادند.

2 – هنگامیکه حضرت موسی علیه السلام 40 روز از قومش فاصله گرفت، اکثریت امت علیرغم حضور هارون که جانشین حضرت موسی علیه السلامبود به دنبال سامری رفته، گوساله پرست شدند. در نتیجه اکثر تلاشهای حضرت موسی علیه السلام به فراموشی سپرده شد.

3 – در زمان حضرت نوح علیه السلام تعداد افرادی را که به ایشان ایمان آوردند را کمتر از بیست نفر ذکر کرده اند. یعنی بعد از 950 سال تبلیغ،حداکثر بیست نفر به ایشان ایمان آوردند. لذا مشاهده میشود که در امم قبلی نیز افراد مومن به پیامبران الهی بسیار اندک بوده اند. علاقمندان میتوانند برای بررسی بیشتر به کتاب مهج الدعوات مرحوم سیدابن طاووس مراجعه کنند. 

در پایان برای حسن ختام این روایت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را ذکر میکنیم که فرمودند " مثل اهل بیتی کسفینه نوح، من رکبها نجی و من تخلف عنها غرق" یعنی اهل بیت من مانند کشتی نوحند. هر که برآن سوار شد نجات می یابد و گرنه هلاک خواهد شد. پس در زمان حضرت نوح علیه السلام، مردم به دو دسته کاملا جداگانه تقسیم شدند، آنهایی که سوار کشتی شدند و آنانی که سوار نشدند. فقط کسانی که سوار کشتی بودند اهل نجاتند و بقیه هم در دنیا و هم در عقبی به عذاب الهی گرفتار شدند. همین شرایط برای امت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نیز خواهد بود. کسانی که ولایت اهل بیت را بپذیرند اهل نجاتند و بقیه اهل آتش خواهند بود.  در روز شمار بعدی جوانب دیگر را مورد بحث قرار خواهیم داد.