می خواهم از جان بر کفانی بنویسم که تا روز آخر کاری شان و یا شاید هم تا روز آخر حیاتشان گمنام هستند و تنها انتظار خدمت از آنها برای حفظ کیان کشور در گمنامی است.
کد خبر: ۹۵۲۹۸۲
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردين ۱۴۰۰ - ۰۱:۳۵ 05 April 2021

افشار پرویزی بابادی
می خواهم از جان بر کفانی بنویسم که تا روز آخر کاری شان و یا شاید هم تا روز آخر حیاتشان گمنام هستند و تنها انتظار خدمت از آنها برای حفظ کیان کشور در گمنامی است.
باید مثل عقاب تیرپرواز باشند، مثل اژدر آسمان ها را به نام خود کنند و مانند غول پیکرترین ماهی ها در آبها مراقب کوچکترین تحرکات دشمنان باشند، بی آنکه حتی یک روز نامی از آنها آورده شود و یا عکس و تصویر آنها در رسانه ایی و روزنامه ای چاپ و منتشر شود.
درست بر عکس فلان مسئول و فلان مدیر که برایش انتشار حرفهایش و تصویرش در رسانه ها بسیار مهم است و می خواهد همیشه جزء تیترهای صفحه اول روزنامه های مطرح کشور باشد.
اینکه هر دو برای پیشرفت و آینده کشور و توسعه همه جانبه ایرانمان بسیار مهم و ضروری هستند بر کسی پوشیده نیست و نیاز به مسئولین و در کنار انها سربازان گمنام داریم که ابتدا امنیت برقرار و سپس توسعه را شاهد باشیم، اما اینکه در گمنامی و بدون دیده شدن کارهای بسیاری را انجام دهی واقعا صبوری می خواهد، رشادت و ایثار.
این یک برداشت ساده از همان‌هایی است که شاید به خودشان حق می‌دهند شاید هم واقعا حق شان باشد که اگر کاری انجام می‌دهند این کار را مردم بفهمند شاید درست یا غلط اما وجود دارد، این مطالب را کنار بگزاریم اما دست دیگری هستند که از جان مایه میگذارند، آری سربازان گمنام از جان مایه می گذارند ، بدون اینکه خبری از آنها در رسانه ها منتشر شود و تنها دلخوشی آنها لبخند رضایت مردم و خشنودی خداوند است و به قولی با خدا معامله می کنند.
اینها همان هایی هستند که امنیت و آسایش مردمشان خوشحالشان میکند و برای آسایش و امنیت مردم سرزمین ایران و جمهوری اسلامی از جان می گذرند، پاره ای اوقات آسیب می بینند غم می بینند مشکلات می‌بینند گرفتاری می بینند اما دم نمی زنند، حرفشان جایی نیست بیلبورد سطح شهر ندارند خبر با عکسی ندارند، اما بیلبورد دارند اندازه تمام دنیا ، بیلبوردی که خدا می بیند، عکس هایی که فقط خدا می‌داند این عزیزان کنار ماهستند خیلی نزدیک اما نمی شناسیمشان، آسایش و آرامش و امنیتی که ما امروز داریم مدیون تمام تلاش هایی است که این عزیزان انجام می‌دهند و تنها فقط هفته ای دارند و نیمه شعبان هر سال یادشان میکنیم، آن هم برای ساعات و یا دقایق کوتاهی.
سربازان گمنام شاید هیچ عکسی در جایی ندارند اما جاودانه تاریخ هستند، حتی اگر شهید هم بشوند که می شوند، نامی از آنها به عنوان سرباز گمنام برده نمی شود و چقدر زیبا رشادت می کنید، چقدر محکم می جنگید چقدر استوارید و چقدر گمنامید، اما نه، اما نه شما گمنام نیستید گمنام واقعی ما هستیم گمنام واقعی من هستم، بدون شک از شما در تاریخ به نیکی یاد خواهد شد و تاریخ ایران زمین به شما افتخار خواهدکرد، شما که در راه ولایت محکم و استوار ایستاده اید و خط قرمزتان نظام اسلامی و تمامیت ارضی کشور است.
می دانیم که خواب و خوراک ندارید، تفریح ندارید ، سختی به جان میخرید ناراحتی می کشید و شاید دلتنگی دوری از خانواده هم روحتان را خراش بدهد، اما این را بدانید دلهایمان با شماست.
ان شاالله که همیشه باشید ، چون نیازتان داریم، ایام به کامتان باشد و برای حفاظت و حراست از مرزهای مقدس جمهوری اسلامی پابرجا و ثابت قدم باشید.
این متن بهانه ای شد یادتان کنیم ، تنتون سالم دلتان خوش ایام به کام، سربازان امام زمان.
روزتان مبارک

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار