تابناک گزارش میدهد؛
در سوگ مادر، لرستان برای فرزندان گمنامش مادری کرد
گروه استانها- لرستان امروز نه میزبان که امانتداری سرافراز بود، امانتدار دو تابوتی که پس از طواف عاشقی در شهرهای استان و متبرک کردن خاک زاگرس بر شانههای هزاران نفر در خرمآباد تشییع شدند تا در سالروز شهادت مادرشان حضرت زهرا (س) برای آرام گرفتن در قلب ایران به تهران بدرقه شوند.
به گزارش خبرنگار تابناک از استان لرستان، آسمان لرستان امروز نه تنها در عزای مادر بینشان مدینه که در وداع با دو مهمان آسمانیاش بغضی سنگین در سینه داشت، خیابانهای خرمآباد امروز میعادگاه یک بدرقهی تاریخی بود، بدرقهای برای فرزندانی که آمده بودند تا پس از سالها گمنامی با نفسهای آخرشان خاک این دیار غیور را متبرک کنند و سپس برای آرام گرفتن در قلب ایران راهی پایتخت شوند.
قصه از چند روز قبل آغاز شده بود، کاروان «لالههای فاطمی» سفری عاشقانه را در سراسر استان لرستان آغاز کرد این دو تابوت سبک، که سنگینی یک تاریخ حماسه را بر دوش میکشیدند، شهر به شهر و دیار به دیار گشتند از پیچوخمهای جادههای کوهستانی گرفته تا میدانهای اصلی شهرها، مردم به استقبال امانتی گرانبها میآمدند.
در هر توقف غوغایی از عشق برپا بود مادران شهدا با دیدن این تابوتهای بینام داغ فرزندان خود را تازه میدیدند، اما در آغوش کشیدن این استخوانها، تسکینی بر قلب بیقرارشان بود.
جوانان شانههای خود را نذر این علمداران بینام میکردند و کودکان با نگاههای معصومانه درس غیرت و فداکاری را از قهرمانانی میآموختند که هرگز چهرهشان را ندیده بودند.
مراسمهای «شبی با شهدا» در حسینیهها و مساجد، تبدیل به خلوتگاههایی عارفانه شده بود، مردم گرداگرد این تابوتها حلقه میزدند، زیارت عاشورا میخواندند و نجواهایشان را با رایحهی اسپند و گلاب به آسمان میفرستادند، لرستان این چند روز میزبان نبود بلکه خود خانهی این شهدا شده بود.
سرانجام روز شهادت حضرت زهرا (س) فرا رسید، خرمآباد ایستگاه پایانی این طواف عاشقی و نقطه اوج این وداع ملی بود سیل جمعیت از ساعات اولیه صبح از هر سو به سمت مصلای الغدیر در حرکت بود، پرچمهای سیاه عزای فاطمی در کنار پرچم سه رنگ ایران روایتی از پیوند عمیق میان دین و وطن بود.
وقتی تابوتها بر روی دستها قرار گرفتند گویی تمام زاگرس در برابر این عظمت سر خم کرد، فریادهای «یا زهرا» و «یا حسین» جمعیت با نوای حزنانگیز مداحان در هم میآمیخت و فضایی از شور و شعور را خلق میکرد.
این تشییع تنها یک مراسم نبود بلکه اعلام وفاداری یک نسل به آرمانهای نسلی بود که گمنامی را خریدند تا ایران، نامآور بماند، مردم با هر قدمی که برمیداشتند میدانستند که این آخرین دیدار است آنها این پیکرها را نه به سوی آرامگاهی ابدی در خاک خود، که به سوی پایتخت و به عنوان نمایندگان تمام ملت ایران، بدرقه میکردند، حس غریبی بود ترکیبی از افتخار میزبانی و اندوه فراق.
پس از آنکه خیابانهای خرمآباد غرق در اشک و ارادت با این لالههای گمنام وداع کرد لحظهی سپردن امانت فرا رسید این چهار کبوتر خونینبال پس از متبرک کردن خاک لرستان برای خاکسپاری نهایی به تهران منتقل شدند، گویی این شهدا مأموریتی داشتند تا پیام ایستادگی و مظلومیت را از مناطق عملیاتی جنوب به قلب زاگرس بیاورند و از آنجا پژواک آن را به پایتخت برسانند.
پیکرها رفتند، اما عطرشان در کوچه پسکوچههای خرمآباد و در قلب مردمان غیور لرستان برای همیشه باقی ماند. امروز لرستان نه تنها عزادار که امانتداری سرافراز بود امانتدار فرزندانی که نامشان را نمیدانست، اما رسمشان را به خوبی میشناخت، رسم جوانمردی، غیرت و گمنامی در راه دفاع از حقیقت درست مانند مادرشان حضرت فاطمه زهرا (س) این وداع گرچه تلخ بود، اما یادگاری شیرین از میزبانی چند روزهی بهشت بر روی خاک لرستان بود.
انتهای پیام/
منبع: تابناک