رشد سلول های سرطانی در دیواره مثانه که در بیشتر موارد به شکل یک توده گل کلمی است، در صورت عدم درمان، ممکن است رشد کرده، به خارج مثانه گسترش یابد و یا حتی به اعضای دور دست اندازی کند.
مهمترین عامل ابتلا به سرطان مثانه مصرف سیگار است و میزان خطر بستگی به مدت و مقدار مصرف سیگار دارد.
چه کسانی بیشتر دچار سرطان مثانه می شوند؟
شیوع سرطان مثانه در مردان بیشتر از زنان است.
شیوع سرطان مثانه در افرادی که سیگار و تنباکو استعمال می‌کنند، بیشتر است.
برخی از افرادی که مشاغل خاص دارند مانند کارگران صنایع شیمیایی، رنگ، لاستیک، مواد نفتی، چرم و چاپ بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه هستند.
علامت های سرطان مثانه
شایع ترین علامت این سرطان، وجود خون در ادرار است که ممکن است با چشم دیده شود، یا فقط با آزمایش ادرار تشخیص داده شود. وجود خون در ادرار در اکثر موارد بدون احساس درد است، اما در تعداد کمی از بیماران ممکن است همراه با تکرر، فوریت و سوزش ادرار باشد.
مشاهده حتی کمی خون در ادرار می تواند علامتی از یک بیماری خطرناک باشد، بنابراین افراد باید آن را جدی گرفته و حتما به پزشک مراجعه کنند.
وجود خون در ادرار، شایع‌ترین علامت سرطان مثانه است
راه های تشخیص سرطان مثانه
آزمایش کامل ادرار
آزمایش سیتولوژی ادرار (بررسی سلول‌های موجود در ادرار)
سونوگرافی از شکم
سی تی اسکن استخوان
عکسبرداری از قفسه سینه
سیستوسکوپی
درمان سرطان مثانه
راه درمانی این سرطان به میزان پیشرفت آن بستگی دارد.
در مراحل اولیه بیماری با استفاده از دستگاه سیستوسکوپی (روش بررسی و دیدن مثانه) می‌توان تومورها را در مثانه مشاهده و از آن نمونه برداری کرد و یا آنها را به طور کامل تراشید و خارج نمود.
در بیمارانی که سرطان مثانه به لایه‌های عمقی رسیده است، روش درمان، برداشتن کامل مثانه است که پس از عمل با استفاده از روده، کیسه‌ای به جای مثانه برای بیمار درست می‌شود.
بیماران بعد از درمان باید تا 5 سال تحت نظر باشند تا از عود احتمالی این بیماری جلوگیری شود.
مصرف سیگار مهم ترین عامل ابتلا به سرطان مثانه است
پیشگیری از سرطان مثانه
دوری از سیگار، اجتناب از قرار گرفتن در معرض تنفس مواد شیمیایی و نوشیدن مایعات زیاد می‌تواند خطر ابتلا به سرطان مثانه را در افراد کاهش دهد.
نوشیدن مایعات زیاد، تولید ادرار را افزایش داده و در نتیجه مثانه فرد فعالیت بیشتری می‌کند. این کار باعث می‌شود تا هر نوع ماده سرطان‌زایی که ممکن است در ادرار وجود داشته باشد، رقیق شده و دفع گردد و به این ترتیب مدت زمانی که این‌گونه مواد شیمیایی در مجاورت سلول های مثانه باقی می‌مانند، کم می شود.
