محسن پرستاری
1.کیمیا سریالی است جنجالی که این روزها راس ساعت 30/21 روی کانال و شبکه دو سیما می نشیند و مخاطبانش را به خود فرا می خواند.
دموهای قبل از پخش این سریال که یادتان است؟ تیزری با عناوین بلندترین سریال ایرانی با 110 قسمت، با شرکت 300 بازیگر، حضور چهرهای محبوب سینما من جمله رضا کیانیان، نیکی کریمی و ...
از گاف ها و سوتی های این سریال بگذریم که قصه درازی دارد و الغرض هدف نگارنده متن بر این نیست که موشکافانه و ذربین به دست همه گاف ها و سوتی های این سریال را نقش بر آب کند.
دختری به نام کیمیا نقش پر رنگی در این سریال دارد و بی شک می توان گفت که (چنانچه از نام سریال برمی آید) سریال بر محور کیمیا می چرخد. از جواد افشار، کارگردان این سریال گرفته تا تهیه کننده و نویسنده می توان گفت که هدفی بغیر از پر رنگ کردن نقش زنان در انقلاب ، جنگ و حتی سرنوشت این مملکت چیز دیگری نیست.
دختری که سر سودایی دارد و بدور از پدر (که خود نظامی است) بر علیه حکومت شاهنشاهی اقداماتی انجام می دهد. گاه مرز خانواده را می شکند و برای تاثیرگذاری در جامعه با دیکته کردن نقش زنانه اش دست به ریسک ها و کارهای بزرگی می زند. کتاب می خواند، اعلامیه پخش می کند، شاگرد نمونه مدرسه می شود و گاهی هم نقش مادر خانواده را ایفا می کند ...
کاری نداریم به اینکه سریال کیمیا تا چه حد توانسته به نقش و حضور زنان در انقلاب و جنگ اشاره کرده و حق مطلب را ادا کند؛ اما سوال اینجاست که آیا بنظر نمی رسد این پروژه عظیم بلحاظ تاثیرگذاری بر مخاطب و به قول اهالی سینما «خوب از آب در آمدن کار» و همچنین به لحاظ اهمیت موضوع، کارگردان بزرگی را می طلبد؟آیا زمان آن فرا نرسیده که برای ارایه تصویری جدیداز نقش زنان در جامعه باید دست به دامان کارگردان های مطرح و کارساز سینما و تلویزیون شد؟
2.شبکه خبری بی بی سی این روزها دقیقا انگشت خود را روی نقش زن گذاشته و به خوبی روی این مسئله مانور می دهد.
برنامه هایی ویژه ای از جمله 100 زن، سی زن موفق زیر سی سال، تاریخ حضور زنان در رسانه های ورزشی و مجموعه عکس هایی از تبعیض جنسیتی و ...
الگوی جدیدی برای زن تعریف می کند. از زنان تاثیرگذار می گوید و در زیر لایه پنهانی به برند سازی چنین الگوهای زنانه مشغول می شود.
الگوهایی که هیچ رنگ و بوی از فرهنگ ایرانی ندارد. خواه حتی خود زنان معرفی شده در این شبکه، ایرانی باشند اما نمی توان از سبک زندگی شان آن هم در بستر فرهنگی غربی چشم پوشی کرد.
زن در این شبکه با توجه به اهداف از پیش تعیین شده تعریفی دیگر دارد؛ تعریفی که کلی با فرهنگی ایرانی مغایرت داشته و خواهد داشت.
3.بهاره رهنما تازگی ها در اینستاگرامش چالشی را آغاز کرد و نوشت:
«ایرانی بودن یا مسلمان بودن به معنای تروریسم بودن نیست. ما به مردم دنیا با گل و لبخند این پیام را خواهیم داد...
چالش دعوت از سه دوست برای عکس با هر شعار ضد تروریسم و اعلام ایرانی بودنمان.»
ماجرا کمی جالب بنظر می رسد.
_آیا هیچ دقت کرده ایم که این روزها رسانه ها بیشتر روی زن مانور می دهند؟
_ آیا جای سوال نیست که این سه اتفاق می تواند زنجیر وار به یکدیگر ربط داشته باشند؟
_کاری نداریم به این که این روزها کدام رسانه پیشتاز چنین مسائل اند ؟...
_چرا باید برای ساخت چنین سریالی آن هم با موضوع زن همیشه نگاه کمیت را فدای کیفیت کنیم؟
_اما می توان پرسید که آیا در مقابل جنگ نرم رسانه های غربی ما چقدر توانستیم عرض اندامی کرده و میدان داری کنیم؟
_آیا سریال کیمیا در این نبرد و با این ساختار می تواند آبروداری کرده و در معرفی زن و الگوهایش موفق باشد؟
ساخت سریال 110 قسمتی و با حضور 300 بازیگر چه تاثیری برای ارایه الگوی زن ایرانی برای مخاطب خواهد داشت در حالی که می توان با تکیه بر ساختار و تیم قوی در 10 قسمت و با10 بازیگر سریالی ساخت که کیفیت هیچ وقت قربانی کمیت نشود. زن در اسلام مسئله ای نیست که به این سادگی ها از آن گذشت و با ساخت سریال های سفارشی بتوان حق زن را ادا نمود.
باشد که رسانه ملی ما بتواند برای معرفی و ارائه تصویری جدید از زن اسلامی چالش بزرگی را آغاز کند و این چالش را فقط به ساخت سریال های دست چندمی ختم نکند.