ساعت 4:30 در22 دی 10نفر از تفنگداران پس از ورود به آب های سرزمینی ایران توقیف شدند. روشن است این نیروها متعلق به ناوهواپیمابر مستقر در سواحل عربستان و ماموریت محوله نیز حفاظت از سواحل آن بوده است.اگرچه شاید در مورد ورودغیرقانونی و خصمانه آنها بتوان ساده لوحانه عبور کرداما نمی توان در مورد اصل ماموریت استقراری آنها توجیهی خوش بینانه یافت.
دراینجا مواضع خویش را با یک سوال آغاز می کنم: آیاتروریست ها از گروگان هایشان با غذا,میوه و کت و شلوار پذیرائی و بدرقه می کنند؟
شاید اظهارنظر ترامپ( آقای تاجر ) جالب باشد که بازداشت تفنگداران متجاوز را باتسخیر لانه جاسوسی واشینگتن در تهران در زمان کارتر مقایسه کرد تا در این راستا اوباما را با کارتر رئیس جمهور شکست خورده این کشور قیاس و به چالش فراخواند.
به زعم من دستگیری و توقیف این تفنگداران پیامی مقتدرانه به عربستان وله له زدن هایش بود و این پیروزی عملا مواضع توخالی عربستان را به حاشیه برد.حمایت نیروی دریائی آمریکا از عربستان کتمان ناپذیر بود حضور ناوهای ترومن و شارل دوگل نشان از این ادعا دارد. دریک ماه گذشته 20 ناودیگر نیز به ناوگان دریائی ایالات متحده درخلیج پارس ملحق شده است که دلیل مضحکش مبارزه با داعش است.طبق شنیده ها پس از بازداشت متجاوزان تجهیزات نظامی متخاصمین دور تا دور جزیره را محاصره کردند وآرایش نظامی تشکیل دادند که پس از حدود یک ساعت از هرگونه عمل حماقت باری امتناع کرده و راه دیگری در پیش گرفتند.
البته که باشنیدن اخباری مبنی بر توقیف تفنگداران هرایرانی در پوست خود نمی گنجد و احساس غرور و تکبر می کند که من نیز از این قاعده مستثنی و بی بهره نیستم. شاید سخن زیباتر را سردار فدوی گفتند: ماهستیم و نیستیم و اظهارنظر ایشان بر حس غرورم افزود. ناو هواپیمابر ترومن و ناوشکن شارل دوگل در تیررس موشک های ما و در معرض انهدام کامل قرار داشتند.
با کوچک ترین عملی ؛ بزرگ ترین ضربه از جانب ایران به متخاصم وارد می شد و چه بسی که این ضربه درطول تاریخ ایالات متحده بی سابقه و هولناک بود.
شایدکسانی که به مانند من حب وطن دارند جایز بدانند خون خویش را به رسم ایثار و عشق به این خاک پاک هبه کنند.
بگذارید احساس خویش را بااین تک بیت بسرایم وسهل تر بیان کنم:
ایران می خواهم خونم بریزد سهم خاکت شود
در حریمت روحم با نامت پرواز سهم افلاکت شود
مسئولان عزیز گفتند با رافت اسلامی با سربازان برخورد شده است/آقایان منافع ملی که رافت و عطوفت نمی شناسد. این سینه به درد آمده است این قلب جریحه دار است؛ چشم پوشی به چه قیمت؛ اغماض در منافع ملی بارویکرد تسامح و تعامل یا تساهل مسئله این است.ما هروقت متجاوزان آمریکائی و انگلیسی ... در آب های سرزمینی خویش توقیف نمودیم و به گرمی پذیرایشان بودیم. مختصرنان بود میوه و جای گرم از همه بدتر به آنها کت و شلوارکادو دادیم. مگر به زعم غرب ما تروریست نیستیم (آیاتروریست ها از گروگان هایشان با غذا,میوه و کت و شلوار پذیرائی و بدرقه می کنند؟) هان! خوش شهرتی در عرصه دیپلماتیک و ارائه تصویری مثبت از جمهوری اسلامی فقط همین یک راه را دارد"تسامح تساهل تعامل" نه منافع ملی با مسامحه ارتباطی ندارد متجاوز بایستی درس عبرت بگیرد.
یکی از فرماندهان ارشدسپاه پاسداران با ذکر خاطره ای روح جریحه دارم را جلا بخشید او متذکر شد که زمانی متجاوزان وارد آب های سرزمینی ایران شده بودند و مانیز به قصد بازداشت وارد عمل شدیم در خلال عملیات و با شعار الله اکبر و یاحسین که گفتیم از کالبد خالی گشتند و شلوار خویش را خیس کردند/آری اقتدار معنایی جز این ندارد.البته که اگر اندکی از احساس خویش دوری کنیم و به درک واقعیت های موجود بپردازیم .هرگونه زیاده روی در مجازات متجاوزان بر آتش روشن شده توسط اسرائیل و عربستان و مرتجعین دامن می زد و متخاصمین از وضعیت سواستفاده کرده و هیزم بیار معرکه می شدند آن وقت بود که شعله های این آتش جهان را در بر می گرفت. من به شدت اعتقاد دارم که نقض حریم آبی ایران توسط ملوانان امریکائی به تحریک عربستان ملعون صورت گرفته است تا ایران را در آن پهنه به محک بگذارد و کیفیت و کمیت واکنشی ما را در این نقطه مورد آزمون و خطا قرار دهند.
پس با رجوع به عقل و منطق با درک واقعیت های موجود شاید بهترین راه آزادی ملوانان بود ولی مسئله پذیرائی های سریالی قلب هر ناسیونالیست و آزاده ای را جریحه دار می کند و به درد و خروش در می آورد.شاید اگر ایران در چنین وضعیت خطیری قرار نداشت بهترین هدیه پذیرائی از سربازان متجاوز سرب داغ بود.
روزنامه لس آنجلس تایمز حق مطلب را به خوبی ادا کرد و بیان داشت بازداشت ملوانان حق مشروع ایرانیان بوده است. و در موضعی شایسته تقدیر و بی طرفانه این حق را به تهران داد.و در یک استدلال بی نظیر مطرح می کند که اگر آمریکائی ها در چنین وضعی قرار می گرفتندبه ایرانی هابا سلام نظامی و یک فنجان شکلات داغ اسقبال می کردند و گفتند بفرمائید به مسیر خود ادامه دهید.
البته در پایان لازم است یادآورشویم این جسارت ها بی سابقه نیز نیست
واقعه توقیف تفنگداران بیگانه در سال 2007 با بازداشت 15تن از ملوانان نیروی دریائی انگلیس ودر زمان احمدی نژاد بوقوع پیوسته بود که مدت بازداشت آنها13روز به درازا کشیده بود که با چند دست کت و شلوار شیک از آنها بدرقه بعمل آمد. حال در زمان کنونی و زمامداری دکترروحانی این توقیف 24ساعت نیزطول نکشید این مهم را یادآورشدیم که در زمان زمامداری احمدی نژاد اوضاع منفعلانه و متفاوتی از لحاظ مشارکت در دیپلماسی مشارکت جویانه جامعه بین المللی بر ایران حاکم بود.اما بایست گفت درشرایط خطیر و حساس منطقه و اوضاع نابسامان کنونی و گشایش های دیپلماتیک حاصل ازبرجام درهای جدیدی را به سوی ایران در جامعه بین المللی گشود پس نباید آنرا تخریب کرد.
فارغ از هرگونه اظهارنظری احساسی آزادی تفنگداران متجاوز آمریکائی را امری پسندیده تلقی کرده و اقدامی سازنده و مثبت در راستای بهبود شرایط کنونی توصیف می کنم.