پرسپولیس روز گذشته در یک دیدار حساس باز هم پیروزی را را در دقایق آخر از دست داد و به تساوی 2-2 رسید. نگه داشتن بازی برده گاهی از نگه داشتن قزل آلا در دست دشوارتر است.
خرس های گریزلی وقتی می خواهند ماهی های قزل آلا را شکار کنند، آنها را به
طرف آب های کمی عمق می رانند تا نتوانند با سرعت شنا کنند یا با کف دست به
خشکی پرتابشان می کنند. گریزلی ها علیرغم داشتن پنجه های قوی هیچوقت سعی
نمی کنند ماهی ها را توی دست هایشان نگه دارند.
پرسپولیس روز گذشته در یک دیدار حساس باز هم پیروزی را را در دقایق آخر از دست داد و به تساوی 2-2 رسید. نگه داشتن بازی برده گاهی از نگه داشتن قزل آلا در دست دشوارتر است.
آنها ذوب آهن را به قسمت کم عمق بردند و در حالیکه می توانستند با یک پنالتی سرنوشت ساز به خشکی پرتاب کنند، سعی کردند مثل حریف را توی دست شان بگیرند و با بازیگوشی وقت شان را هدر بدهند اما قزل آلای ذوب آهن به رودخانه لغزید و حالا هواداران و بازیکنان این تیم فرصت های هدر داده شده، بخت های مسلم گلزنی و لحظه هایی که از روی شکم سیری بازی کردند را مرور می کنند و افسوس می خورند.
فوتبال مثل زندگی «نقطه عطف» دارد. لحظات کلیدی و سرنوشت سازی که مسیر را عوض می کنند. مثل قبول شدن در کنکور یا رفتن به سربازی، مثل ازدواج کردن پس از عاشقی یا در نتیجه سفارش اطرافیان. مثل سرمایه گذاری هوشمندانه در بازار یا هدر دادن سرمایه در پی خوشگذرانی. نقطه عطف بازی پرسپولیس مقابل ذوب آهن را برانکو بهتر از بازیکنانش فهمید.
لحظه ای که کمال کامیابی نیا دو موقعیت گل پیاپی (ضربه پنالتی و ریباند) را سرخوشانه هدر داد، دوربین تلویزیونی مرد موقر کراوات را نشان می دهد که برخلاف همیشه خشمگین بود و با تمام وجود افسوس می خورد. دقیقه ای بعد آنها به سختی تنبیه شدند. یک پنالتی به حریف دادند و گل خوردند.
کارل گوستاو یونگ می نویسد:« آنان که از اتفاقات تلخ زندگی خود چیزی نمی آموزند، وجدان هستی را مجبور می کنند تا آن اتفاقات را تا آنجا که نیاز باشد تکرار کند تا فرد آن چیزی را که آن اتفاقات ناگوار می خواهند آموزش دهند، یاد بگیرد.آنچه که انکار می کنید، شما را شکست می دهد؛ آنچه که قبول می کنید شما را تغییر می دهد».
پرسپولیس مثل بازی های گذشته بد گل خورد، پنالتی هدر داد، موقعیت ها را به سادگی به دست باد سپرد و اتفاقات دوباره برایش تکرار شد چون از گذشته اش چیزی نیاموخت. یا دستکم هنوز به اندازه کافی نیاموخته است.
بعد از شکست و ناکامی مدعیان انتظار می رفت استقلال از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را بکند و مثل دونده ای که در چند متر آخر خود را از سایرین جدا می کند به سمت جلو پیش برود اما آنها هم در خانه با تساوی 1-1 ناکام ماندند.
پیش از بازی سیاوش بختیاری زاده سرمربی استقلال اهواز که مدیران این باشگاه وفادارانه او را نگهداشتند گفت:« استقلال یکی از بهترین تیم‌های ایران است و ما در واقع با چوب‌دستی به جنگ تانک آمده‌ایم». جمله ای که یادآور شاغلام پیروانی بود. او بعد از شکست 5-1 فجر مقابل پرسپولیس تهران گفته بود:« جلوی پرسپولیس مث تفنگ بادی بودیم مقابل ژـ3».
فوتبال اما همیشه بخت را به « تانک» سوارها نمی دهد. استقلال اهواز در شبی که حریف تهرانی اش نمایش ناامید کننده ای داشت، می توانست حتی فاتح سه امتیاز هم باشد. سه امتیازی که انگار بازیکنان و سرمربی این تیم از قبل آن را به حساب خودشان واریز کرده بودند.
پیروزی استقلال تا پیش از سوت آغاز دیدار آنقدر مسجل به نظر می رسید که تماشاگران استقلال در ورزشگاه سرود قهرمانی می خواندند. بخشی از همان تماشاگران در دقایق پایانی از بازی مایوس کننده تیم شان آنچنان به خشم آمدند که حریف اهوازی را تشویق کردند!
پرسپولیس و استقلال اگر می خواهند قهرمان لیگ شوند باید در لحظه های حساس فاصله شان را با رقبا زیاد کنند. آنها با دستکم گرفتن حریفان و بازی سرمستانه تنها به رقیبان شان کمک می کنند که با آسودگی و چراغ خاموش به سمت جام قهرمانی پیش بروند. مثل نفت تهران و تراکتورسازی تبریز که سال گذشته جاده قهرمانی را برای سپاهانی های باهوش آسفالت کرد.
پرسپولیس روز گذشته در یک دیدار حساس باز هم پیروزی را را در دقایق آخر از دست داد و به تساوی 2-2 رسید. نگه داشتن بازی برده گاهی از نگه داشتن قزل آلا در دست دشوارتر است.
آنها ذوب آهن را به قسمت کم عمق بردند و در حالیکه می توانستند با یک پنالتی سرنوشت ساز به خشکی پرتاب کنند، سعی کردند مثل حریف را توی دست شان بگیرند و با بازیگوشی وقت شان را هدر بدهند اما قزل آلای ذوب آهن به رودخانه لغزید و حالا هواداران و بازیکنان این تیم فرصت های هدر داده شده، بخت های مسلم گلزنی و لحظه هایی که از روی شکم سیری بازی کردند را مرور می کنند و افسوس می خورند.
فوتبال مثل زندگی «نقطه عطف» دارد. لحظات کلیدی و سرنوشت سازی که مسیر را عوض می کنند. مثل قبول شدن در کنکور یا رفتن به سربازی، مثل ازدواج کردن پس از عاشقی یا در نتیجه سفارش اطرافیان. مثل سرمایه گذاری هوشمندانه در بازار یا هدر دادن سرمایه در پی خوشگذرانی. نقطه عطف بازی پرسپولیس مقابل ذوب آهن را برانکو بهتر از بازیکنانش فهمید.
لحظه ای که کمال کامیابی نیا دو موقعیت گل پیاپی (ضربه پنالتی و ریباند) را سرخوشانه هدر داد، دوربین تلویزیونی مرد موقر کراوات را نشان می دهد که برخلاف همیشه خشمگین بود و با تمام وجود افسوس می خورد. دقیقه ای بعد آنها به سختی تنبیه شدند. یک پنالتی به حریف دادند و گل خوردند.
کارل گوستاو یونگ می نویسد:« آنان که از اتفاقات تلخ زندگی خود چیزی نمی آموزند، وجدان هستی را مجبور می کنند تا آن اتفاقات را تا آنجا که نیاز باشد تکرار کند تا فرد آن چیزی را که آن اتفاقات ناگوار می خواهند آموزش دهند، یاد بگیرد.آنچه که انکار می کنید، شما را شکست می دهد؛ آنچه که قبول می کنید شما را تغییر می دهد».
پرسپولیس مثل بازی های گذشته بد گل خورد، پنالتی هدر داد، موقعیت ها را به سادگی به دست باد سپرد و اتفاقات دوباره برایش تکرار شد چون از گذشته اش چیزی نیاموخت. یا دستکم هنوز به اندازه کافی نیاموخته است.
بعد از شکست و ناکامی مدعیان انتظار می رفت استقلال از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را بکند و مثل دونده ای که در چند متر آخر خود را از سایرین جدا می کند به سمت جلو پیش برود اما آنها هم در خانه با تساوی 1-1 ناکام ماندند.
پیش از بازی سیاوش بختیاری زاده سرمربی استقلال اهواز که مدیران این باشگاه وفادارانه او را نگهداشتند گفت:« استقلال یکی از بهترین تیم‌های ایران است و ما در واقع با چوب‌دستی به جنگ تانک آمده‌ایم». جمله ای که یادآور شاغلام پیروانی بود. او بعد از شکست 5-1 فجر مقابل پرسپولیس تهران گفته بود:« جلوی پرسپولیس مث تفنگ بادی بودیم مقابل ژـ3».
فوتبال اما همیشه بخت را به « تانک» سوارها نمی دهد. استقلال اهواز در شبی که حریف تهرانی اش نمایش ناامید کننده ای داشت، می توانست حتی فاتح سه امتیاز هم باشد. سه امتیازی که انگار بازیکنان و سرمربی این تیم از قبل آن را به حساب خودشان واریز کرده بودند.
پیروزی استقلال تا پیش از سوت آغاز دیدار آنقدر مسجل به نظر می رسید که تماشاگران استقلال در ورزشگاه سرود قهرمانی می خواندند. بخشی از همان تماشاگران در دقایق پایانی از بازی مایوس کننده تیم شان آنچنان به خشم آمدند که حریف اهوازی را تشویق کردند!
پرسپولیس و استقلال اگر می خواهند قهرمان لیگ شوند باید در لحظه های حساس فاصله شان را با رقبا زیاد کنند. آنها با دستکم گرفتن حریفان و بازی سرمستانه تنها به رقیبان شان کمک می کنند که با آسودگی و چراغ خاموش به سمت جام قهرمانی پیش بروند. مثل نفت تهران و تراکتورسازی تبریز که سال گذشته جاده قهرمانی را برای سپاهانی های باهوش آسفالت کرد.
