وقتي تلفن منزل به صدا در آمده و از آن سوي گوشي صدايي غريبه از جگر گوشه اش خبري مي گويد ، پايش لرزيده و به سختي خود را كنترل مي كند ، مي نشيند و به حسرتي 36 ساله مي نگرد كه شايد رو به پايان باشد ، آهسته زمزمه مي كند ' بال اوغلانم ' بلاخره مي آيد.
حكايت مفقود الاثري شهيد ' بال اوغلان عباس زاده ' به سال ها پيش بر مي گردد، زماني كه ارتش تا دندان مسلح عراق در شهريور 59 ناجوانمردانه ميهن پاك ايران را به آماج تجاوز خود قرار داد و بال اوغلان به مانند ديگر فرزندان برومند اين كشور از شمالي ترين نقطه ايران عازم جنوب شد تا از مرزهاي مقدس مام ميهن دفاع كند.
آذر ماه سال 59 بود كه كرخه جسد آغشته به خون بال اوغلان را به ساحل خود در شهر شوش آورد ، ساحل نشينان كرخه جسدي را ديدند كه لباس مقدس ارتشي بر تن داشت. بال اوغلان چهارم آذرماه در جريان بمباران پل كرخه به ملكوت اعلي پيوسته بود.
چندين نفر جسد را به كنار كشيده و در بحبوحه حملات و تجاوز لشكريان عراقي بر روي كاغذي سفيد مشخصات اين شهيد را از روس اتيكت لباس صورتجلسه كرده و او را به دور از تشريفات اداري در آرامگاهي در شوش دفن كردند و از آن پس اين شهيد و قصه اش براي سال ها به فراموشي سپرده شد .
از آن پس' بال اوغلان عباس زاده ' براي مادرش و اهالي روستاي قره تپه اردبيل شهيد مفقود الجسد شد و شروع شد انتظاري كه نزديك به 36 سال طول كشيد .
'اقباله فرزانه ' مادر شهيد عباس زاده از روزهاي سخت انتظار مي گويد: 'نمي دانيد چقدر سخت است انتظار و حسرت '، چقدر دلم لرزيده است براي هر زنگ بي موقعي در، و زنگي كه از تلفن برخواسته و هر بار نااميدي مادري كه دلش لك زده براي ديدارجگر گوشه اش .
ادامه مي دهد: هر بار كه شهيدي گمنام به شهر آمده ، تابوتش را بو كشيده ام كه نكند اين 'بال اوغلان' من باشد ، من عطر فرزند را مي شناسم.
يكي از مسوولان بنياد شهيد در باره چگونگي شناساسي اين شهيد مي گويد: ماجرا از شوش شروع مي شود، از كنار آرامگاهي كه اين شهيد در آنجا دفن است.
مادري در شوش در خواب شهيدي را مي بيند كه از غربت مي نالد ، از خودش و مشخصاتش و آرامگاهش مي گويد و اينكه دلتنگ مادر است.
مسولان بنياد شهيد شوش ماجرا را از اين مادر شنيده و تلاشي آغاز مي شود براي شناسايي شهيدي كه اردبيلي است وسال هاي دوري است كه در شوش در كنار كرخه آرميده است.
اقباله فرزانه مي گويد : از بنياد شهيد آمدند و آزمايش خون از ما گرفتند و از آن پس دلهره من بيشتر شد و قلبم به فرياد در آمد كه گويا 'يوسفت ' مي آيد.
' وقتي كه كارها تمام شد و مسجل شد كه شهيد من در شوش آرميده است ، قرار شد كه بر سر مزارش حاضر شده و نسبت به بازسازي آن اقدام شود و بال اوغلان در آنجا بماند'.
آهي كشيده و مي گويد :' ابتدا راضي به اين كار شدم ، خودم راضي شدم ، اما اين دل كه دست من نبود ، دل راضي نمي شود، اين دل بال اوغلان را كنار خود مي خواهد، حسرت 36 سال دوري را اين دل مي خواهد در باقي مانده عمر كوتاه تلافي كند'.
گريه اش گرفته ، قطره اشكش را پاك مي كند : 'عمرم رو به تمام است و دوست دارم هر لحظه آن را در كنار آرامگاه فرزندم بگذارنم ، برايش بگويم از سال هاي فراق و اينكه نزديك است روزهاي وصل جگر گوشه ام '.
مسوولان بنياد شهيد استان اردبيل كه با درخواست انتقال جسد مطهر مادر شهيد مواجه شده اند اكنون به خوزستان رفته اند تا زمينه انتقاال پيكر مطهر شهيد بال اوغلان عباس زاده ' را به زادگاهش فراهم كنند.
اقباله مي گويد:' مي دانم فرزندم در راه اسلام و قرآن جان خود را نثار كرده واز اين جهت سپاسگذار خداوند هستم، اما او 36 سال در غربت مانده است و من مادر حسرت بوييدنش را دارم ، در اواخر عمرتحمل غربت او را ندارم ،هيچكس راضي نمي شود اين سعادت را از من بگيرد كه پس از مرگ در كنار فرزندم به آرامش ابدي برسم '.
شهيد بال اوغلان عباس زاده قره تپه كادر ارتش جمهوري اسلامي ايران جمعي گردان زرهي پادگان اردبيل بود.
او در اولين روز هاي حمله رژيم بعثي عراق به خاك پاك ميهن اسلامي به منطقه جنوب اعزام و در چهارم آذر ماه سال 1359 حين دفاع از كيان نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران در پل كرخه بر اثر بمباران رژيم بعث عراق به مقام والاي شهادت رسيد.
اقای نویسنده قسمتی ازتراوشات ذهنی خود را نوشته در خبر رسانی من خودم ومدیر کل بنیاد وامیر مختاری فر واقای خوشبخت وچند نفر از مسئولین شهر بودیم خانواده اعلام کردند شهیدرا هدیه به دانیال نبی نموده تا در شوش بماند