دغدغه‌های بوکسور چپ دست خراسانی کشور

در واپسین روزهای فروردین ماه و در آستانه برگزاری اردوی تیم ملی برای حضور ملی پوشان در رقابت های بوکس جهانی کشور آذربایجان که حکم رقابت های انتخابی المپیک ریودوژانیرو را نیز دارد، با محمد شوریان، بوکسور خراسانی وزن 91 کیلوگرم تیم ملی  در تحریریه روزنامه خراسان گفت و گویی داشتیم؛ بوکسور جوانی که به گفته خود، با وجود کسب افتخارات کشوری، در استان خراسان رضوی کمتر شناخته شده است .البته در این گفت وگو، سرهنگ جانباز محمدحسین شوریان -که پدر، حامی، همراه و مدیر برنامه های  پسرش است - حاضر بود و در مواقعی که محمد شوریان حضور ذهن نداشت، وی را در پاسخگویی به پرسش های خبرنگار "خراسان رضوی"، همراهی می کرد. آنچه پیش روی شماست، نتیجه گفت و گوی گروه ورزش "خراسان رضوی" با محمد شوریان، پیش از حضور وی در اردوی تیم ملی است... .
  خودتان را معرفی کنید و مختصری از گذشته خود بگویید.
-محمد شوریان هستم.   سال 1365 در شیراز متولد شدم، اما از 5 سالگی در مشهد ساکن بوده ام.
در دوران نوجوانی در رشته کشتی  فعالیت می کردم و حتی قهرمانی نوجوانان استان و 2 عنوان دومی و سومی را هم در این رشته ورزشی به دست آوردم. البته در همان دوران در مسابقات شنای نوجوانان استان هم حائز رتبه شدم.در ادامه به دلیل علاقه به ورزش های رزمی، به دفاع شخصی روی آوردم و در نهایت نیز در سال 1383 ورزش بوکس را به صورت حرفه ای آغاز کردم. البته طی این سال ها ، مدتی نیز به دلیل تحصیل و برخی مسائل خانوادگی -از جمله بیماری پدر و فوت خواهرم- از میادین ورزشی دور بودم.
 در چه رشته ای تحصیل می کنید؟
- مدرک کارشناسی خود را در رشته تربیت بدنی گرفته ام و هم اکنون، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد تربیت بدنی، گرایش فیزیولوژی ورزشی هستم.
 شروع کار شما در مسابقات  چه زمانی بود و نخستین مربیانتان چه کسانی بوده اند؟
-سال 1383 در باشگاه "ایران جوان" مشهد و زیر نظر اکبر صادقی فر، ورزش بوکس را آغاز کردم. در سال 1384 با کسب مدال برنز در وزن 81 کیلوگرم، به نخستین مدال کشوری خود دست یافتم و به اردوی تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم. پس از آن، مدتی برای تحصیل از مسابقات دور بودم.
سال 1388 در مسابقات قهرمانی کشور و با شکست بزرگان تیم ملی، مدال طلا گرفتم و بوکسور انتخابی مسابقات آسیایی گوانگجوی چین هم من بودم. اما بنا به صلاحدید فدراسیون، آقای روزبهانی به جای من به مسابقات اعزام شد.
در بازی های انتخابی المپیک لندن، نیز دوباره به قید قرعه حریف  آقای روزبهانی شدم. اما برای من بازی انتخابی برگزار نشد و ایشان نماینده 81 کیلوگرم ایران در المپیک لندن شد.
پس از این اتفاقات، دیگر انگیزه جدی برای مسابقات نداشتم. مدتی را نیز همراه تیم "پیوند ساپکوی تهران" بودم و در لیگ کشوری مسابقه می دادم. پرداختن به تحصیل و بیماری پدر و فوت خواهرم هم باعث شد مدتی مسابقات را کنار بگذارم اما در نهایت با تغییر وضعیتم از اواخر سال 93 مجدد تمرینات خود را از سر گرفتم.
 تا به حال، زیر نظر چه کسانی به تمرین مشغول بودید؟
-به جز آقای اکبر صادقی فر که در ابتدا مربی من بوده اند، بعد از دعوت به تیم ملی و طی این سال ها، زیر نظر آقایان محمود کیهانی، اکبر احدی، حسین نهرودی، ولادیمیر وینکوف و علیرضا استکی تمرین کرده ام که از همگی آنها بابت زحماتی که برایم کشیدند،تشکر می کنم.  البته در زمانی هم که در اردوی تیم ملی نبوده ام، خودم به صورت آزاد و بدون مربی و گاهی نیز در کنار پدرم به تمرین پرداخته ام.
 شما در وزن 81 کیلوگرم بوکس حرفه ای را آغاز کردید؛ چرا از وزن 81 کیلو به وزن بالاتر رفتید؟
-اواخر سال 1393 و پس از حدود 3 سال دوری از تیم ملی، دوباره تمرینات جدی خودم را آغاز کردم. با توجه به این که آقای "احسان روزبهانی" سهمیه 81 کیلوگرم المپیک را کسب کرده بود، در مسابقات انتخابی تیم ملی به وزن 91 کیلو رفتم و با این که وزن من از سایر شرکت کنندگان کمتر بود، در مسابقات انتخابی تیم ملی در اردیبهشت 94 همه رقیبان را شکست دادم و در زمان مربیگری "ولادیمیر وینکوف" اوکراینی، بوکسور اصلی وزن 91 کیلوگرم تیم ملی شدم.
در ادامه با این که در مسابقات انتخابی تیم ملی، کتفم آسیب دیده بود، برای حضور در تورنمنت بین المللی جام "تریبل" که از 27 خرداد تا 2 تیر 1394 در کشور اسلواکی برگزار می شد، اعلام آمادگی کردم. ولی تشخیص کادر فنی این بود که آقای "سالار غلامی" در مسابقات شرکت کند.
در اردوی بعدی که از 20 تیر در کشور اوکراین برگزار شد، شرکت کردم و در تمرینات توانستم توانمندی ام را اثبات کنم. من بوکسور جنگنده و سرعتی هستم و خیلی درگیرانه مسابقه می دهم. ضمن این که "چپ دست" هستم و در برابر سایر بوکسورها که اغلب راست دست هستند، گارد چپ خوبی دارم. آقای "علیرضا استکی" مربی تیم هم از کارم راضی بود. من حریفان اصلی ام را هم در جریان مسابقه در همان اردو، "ناک اوت" کردم. آقای ولادیمیر وینکوف سرمربی وقت تیم ملی هم همان موقع من را برای مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند انتخاب کرد.
 اما در مسابقات تایلند همراه تیم ملی نبودید؟
-خیر. وقتی به ایران برگشتیم، آقای وینکوف برای انجام برخی امور شخصی در اوکراین ماند و با کمی تأخیر به ایران آمد. طی همین مدت و در غیاب سرمربی تیم ملی، با این که می دانستند آقای وینکوف من را به عنوان بوکسور 91 کیلوگرم مسابقات تایلند انتخاب کرده است، برای ما مسابقه انتخابی گذاشتند. در جریان مسابقه انتخابی هم مسابقه خوبی را برگزار کردم. اما به دلیل خستگی ناشی از سفر طولانی و آمادگی نداشتن، در برابر "احسان مرادخانی" شکست خوردم و در نهایت فدراسیون به جای من، آقای احسان مرادخانی را   به مسابقات اعزام کرد که من هم تصمیم کادر فنی را پذیرفتم.
 آیا هیئت بوکس استان از شما برای حضور در تیم ملی حمایت کرد؟
-خیر. در مسابقات انتخابی تیم ملی، آقای مرادخانی از طرف هیئت استان لرستان حمایت می شدو این استان در تیم ملی از ورزشکاران قابل توجهی برخوردار است. آقای غلامی هم از حمایت هیئت استان کرمانشاه برخوردار بود که چند ملی پوش در رده های مختلف دارد. اما استان خراسان رضوی در هیچ یک از رده ها در مسابقات کشوری توفیق چندانی نداشته و به همین دلیل، از اعتبار لازم برای چانه زنی های معمول برخوردار نیست. حتی بنده را هم به عنوان بوکسور خراسانی نمی شناسند!
در همین مسابقات انتخابی نیز با بی مهری و حمایت ناکافی هیئت بوکس استان مواجه بودم و برای مثال، مسئولان حتی برگه معرفی من به اردوی تیم ملی را به فدراسیون ارسال نکرده بودند. هر چند با توجه به شناختی که مربیان و کادر فنی از من داشتند، اجازه دادند در وزن کشی شرکت کنم.
 آیانسبت به انتخاب مرادخانی معترض شدید؟
-طی چند سال گذشته، احسان مرادخانی با وجود شایستگی که داشت، نتوانست نماینده اول تیم ملی در این وزن باشد. اما به عنوان حریف تمرینی وزن 91 کیلوگرم در اردوی تیم ملی حاضر می شد. به همین دلیل، حق خود می دانست که پس از این سال ها، در مسابقات انتخابی، به عنوان گزینه تیم ملی انتخاب شود. من هم با اصل این مطلب، مشکلی نداشتم و اگر همان ابتدا این مسئله را مطرح می کردند، اعتراضی نداشتم. آقای مرادخانی بوکسور خوبی است. فقط پرسش من این بود که چرا با وجود انتخاب من توسط سرمربی وقت تیم ملی (وینکوف) مسابقه انتخابی برگزار شد؟ هر چند در نهایت تابع نظر فدراسیون و کادر فنی بودم و از اعتراض هم صرف نظر کردم.
 برای کسب سهمیه وزن 91 کیلو در المپیک، چه فرصتی باقی مانده است؟
-یکی از شانس های خوب ایران برای کسب سهمیه المپیک، مسابقات قهرمانی آسیا در کشور چین بود که متأسفانه از این فرصت هم نتوانستیم استفاده کنیم. اما آخرین فرصت ما مسابقات جهانی است که خردادماه در کشور آذربایجان برگزار می شود. در مسابقات جهانی آذربایجان، کار بسیار دشواری داریم. اگر بخواهیم در این اوزان سهمیه المپیک کسب کنیم، حتما باید  به مدال طلای این مسابقات دست یابیم که این کار هم با توجه به شرکت کنندگان متعدد از کشورهای مختلف، کار بسیار سختی است و امیدواریم که قرعه خوبی هم داشته باشیم.
 شما در مسابقات قهرمانی آسیا در کشور چین هم همراه تیم ملی نبودید. چرا این اتفاق افتاد؟
-در اردوی قبلی تیم ملی برای انتخابی مسابقات قهرمانی آسیا در کشور چین، با توجه به این که از 20 دی تا 6 بهمن زمان امتحانات دانشگاه من بود، از آقای علیرضا استکی- سرمربی تیم ملی- اجازه گرفتم تا در امتحانات دانشگاه شرکت کنم و ایشان نیز این مسئله را پذیرفت. اما زمانی که پس از امتحانات به اردوی تیم ملی مراجعه کردم، دیدم که برای من مسابقه انتخابی در نظر گرفته نشده است و به من گفتند که به دلیل شرکت نکردن در اردوی انتخابی، نمی توانم تیم را همراهی کنم !
 وضعیت شما در کنار سایر اعضای تیم برای حضور در مسابقات جهانی آذربایجان چگونه است؟ آیا حتما اعزام می شوید؟
_رئیس فدراسیون به من گفته بود اگر آقای غلامی در مسابقات چین موفق به کسب سهمیه المپیک نشود، اسم من بدون برگزاری مسابقه انتخابی به عنوان شرکت کننده در مسابقات جهانی آذربایجان اعلام خواهد شد و متأسفانه در این مسابقات نیز موفق به کسب سهمیه نشدیم. هر چند ممکن است تا زمان برگزاری مسابقات، این تصمیم گیری هم تغییر کند، اما من با انگیزه کافی در اردو شرکت می کنم و امیدوارم نماینده ایران در مسابقات آذربایجان باشم.
 با توجه به این که بخشی از زندگی خود را در تمرینات تیم ملی می گذرانید، از فدراسیون یا هیئت بوکس استان کمکی هم دریافت می کنید؟
-خیر. نه تنها کمک هزینه ای از فدراسیون و هیئت دریافت نکرده ام، بلکه تمام هزینه های من نیز به صورت شخصی تأمین شده است. متاسفانه با این که سال هاست در ورزش قهرمانی فعالیت دارم، اما هیچ دورنمای شغلی برای آینده ندارم.
 وضعیت بوکس استان را چگونه ارزیابی می کنید؟
-وضعیت بوکس استان چندان مطلوب نیست و بوکس استان  از ضعف مدیریت رنج می برد. مسئولان هیئت نتوانستند به وعده های خود عمل کنند و هم اکنون، استان خراسان رضوی در مسابقات کشوری نیز توفیق چندانی به دست نیاورده است. با این که امکانات خوبی در استان وجود دارد، اما نتایج قابل قبولی در مسابقات به دست نیامده است. طی 4 سال گذشته، تیم استان در لیگ برتر کشور غایب بوده است. فقط هر سال حدود یک هفته مانده به مسابقات کشوری، یک دوره مسابقات انتخابی گذاشته می شود که منتخبان آن هم که با ساز و کار مشخصی انتخاب نمی شوند و در نتیجه در مسابقات کشوری نیز توفیق چندانی به دست نمی آید.
الآن 11 ماه است که همراه تیم ملی هستم.اما آقای توانا -به عنوان رئیس هیئت بوکس استان- به هیچ عنوان طی این مدت پیگیر کار من نبوده است. با این که طی این مدت، تنها نماینده استان خراسان رضوی در اردوی تیم ملی بوده ام، اما هیچ خبری از حمایت هیئت بوکس استان نبوده است.
 ...و حرف آخر ؟
-امیدوارم بتوانم در اردوی تیم ملی، عملکرد خوبی داشته باشم و این افتخار را پیدا کنم که نماینده ایران در مسابقات جهانی آذربایجان باشم و در آنجا هم با وجود سختی بسیار زیاد مسابقات، نماینده شایسته ای برای بوکس کشور و استان باشم.