به گزارش تابناک : شاید بتوان گفت مهم‌ترین سؤالی که این روزها توجه تحلیلگران را درباره عربستان به خود جلب می‌کند این است که آیا واقعاً این کشور برای ایجاد تغییر در رویکرد سیاست منطقه‌ای خود جدی است یا اینکه اتخاذ برخی رفتارها و اعلام برخی مواضع که یک چنین ذهنیتی را پدید آورده است، جنبه تاکتیکی دارد، لذا نمی‌توان به امکان جدی بودن تغییر دل بست و به آن امیدوار شد.
از جمله شاخص‌هایی که به منزله نشانه تغییر تلقی شود می‌توان به فراهم کردن شرایط از سرگیری سفر حجاج ایرانی به عربستان و مصافحه عادل الجبیر با همتای ایرانی خود در نشست سازمان همکاری اسلامی در استانبول یا دست برداشتن از طرح لزوم کناره‌گیری بشار اسد از قدرت و همچنین اعلام آمادگی برای همکاری با سازمان بهداشت جهانی برای مقابله با شیوع بیماری وبا در یمن در کنار از سرگیری مذاکرات سیاسی برای حل بحران اشاره کرد.
همچنین با توجه به اینکه یکی از دلایل اتخاذ سیاست‌های خصمانه عربستان به‌خصوص در قبال ایران یا تجاوز نظامی آن به یمن ایجاد فضایی برای منحرف کردن توجه افکار عمومی داخلی از تصاحب قدرت توسط محمد بن سلمان بوده است، از این‌رو به نظر می‌رسد با عبور وی از پیچ و خم‌های پیچیده روند انتقال قدرت و رسیدن آن به کرسی سلطنت نیاز جناح حاکم و شخص محمد بن سلمان نیز در این زمینه تا حدودی برطرف شده (البته واکنش غافلگیرانه رقبای حذف شده به عنوان یک دغدغه اصلی همچنان به قوت خود باقی است) دیگر مثل سابق به استمرار سیاست تشنج‌آفرینی نیازی احساس نمی‌شود و چه بسا تشنج‌زدایی در وضعیت جدید بهتر می‌تواند به تثبیت پایه‌های قدرت و سلطنت نوپای محمد بن سلمان کمک کند.
اما در مقابل شاخص‌هایی وجود دارد که در جدیت عربستان برای ایجاد تغییر در رویکرد خارجی و منطقه‌ای آن تردید ایجاد می‌کند. از جمله این موارد می‌توان به استمرار سیاست رسانه‌ای گذشته عربستان و نبود هیچ نشانه‌ای از تغییر در آن یا آغاز دور جدیدی از تلاش‌های تفرقه‌افکنانه عربستان در عراق آن هم بلافاصله بعد از آزادسازی موصل اشاره کرد.
بر این اساس زمانی می‌توان به جدیت عربستان و جناح حاکم در تغییر رویکرد سیاست خارجی خود باور داشت که اولاً نشانه‌های این تغییر در دیپلماسی رسانه‌ای این کشور نیز ظهور و بروز پیدا کند و دوم اینکه به دخالت‌های این کشور در امور داخلی کشورهای منطقه پایان داده شود و به عبارتی مصداق ضرب‌المثل خروج از در و ورود از پنجره را پیدا نکند و حق تعیین سرنوشت سیاسی کشورها به ملت‌های منطقه واگذار شود و سوم اینکه از ائتلاف با رژیم صهیونیستی خارج شود و دوباره به دامن کشورهای اسلامی بازگردد، زیرا اگر واقعاً عربستان در تغییر رویکرد گذشته خود جدی باشد، هیچ نیازی به ائتلاف با این رژیم نخواهد داشت و از این دید می‌توان از حفظ همپیمانی یا خروج از ائتلاف صهیونیستی به عنوان مهم‌ترین معیار برای سنجش جدیت عربستان در تغییر یا استمرار سیاست منطقه‌ای خود نام برد.
منبع : روزنامه جوان