نویسنده و کارگردان نمایش تک تماشاگر در گفتگو با مهر با اعلام این موضوع، ابراز کرد: پس از پایان یافتن اجرای نمایش "سرگذشت باور نکردنی دُن کیشوت، مُلانصرالدین، هُدهُد و دیگران در سرزمین عجایب! " که در فضای باز تالار حافظ به مدت ۱۵ روز برگزار شد، از ۳۰ بهمن نمایش E=MC۲ به شیوه ای نوین در این محوطه فرهنگی و هنری به اجرا گذاشته می شود.
۱۲۵ نفر به تماشای سرگذشت باور نکردنی دُن کیشوت... نشستند
آرمان طیران با بیان اینکه تجربه نمایش سرگذشت باور نکردنی دُن کیشوت، مُلانصرالدین، هُدهُد و دیگران در سرزمین عجایب! باعث شد عمل تماشاگری تئاتر به شیوه تازه ای دست یابد از تماشای ۱۲۵ نفر از این نمایش خبر داد و افزود: خوشبختانه این نمایش با استقبال کمی روبه رو نشد و دست کم ۵۰ نفر با تهیه بلیت این نمایش را دیده و پسندیدند.
این نمایشنامه نویس با بیان اینکه در نمایش E=MC۲ که ادامه پروژه عمل تماشاگری را دنبال می کند، گفت: در این نمایش نیز روزانه ۹ تماشاچی بیشتر نخواهیم داشت و فضای کار به شیوه ای است که بر اساس خواست مخاطب ژانر اثر تریتب می یابد.
وی دلیل این موضوع را برشمرد و گفت: نزدیک به ۳هزار سال است که بشر برای دیدنِ تئاتر عمل تماشاگری را تعریف و سر و سامان داده است که حضورِ انبوهی تماشاگر برای شاهد بودنِ اجرای یک تئاتر را در پی دارد.
تاکنون مخاطب به تماشای تئاتری می رفت که با نیازِ او همسو نبود
طیران با طرح پرسش هایی گفت: تاکنون به تماشای تئاتری نشسته اید که به دلیل "درجمع بودن" دچار نارضایتی شده باشید و به خاطر برخی ملاحظات، این نارضایتی و ناخوشایندی را اجبارا تحمل کرده باشید؟ یا به تماشای تئاتری نتشسته اید که چیدمان و زاویه قرار گرفتن صندلی ها یا چگونگی نشستنِ تماشاگران به نحوی بوده باشد که رفتارِ صحنه را درست نبینند و به ناچار تا پایان تئاتر همانطور با مشقت، عمل تماشاگری خود را ادامه می دهند!؟ یا حتی شده دوست داشته باشید به عنوان تماشاگر، برخلاف روش معمول و مرسوم که صرفا شاهد یک تئاتر هستید، در اجرای یک تئاتر "شریک" هم باشید!؟ تاکنون به عنوانِ تماشاگر تئاتر اندیشیده اید، چرا این همه اجبار برای فردِ تماشاگر و عمل تماشاگری وجود دارد!؟ و از همه مهمتر تاکنون مخاطب بر این عقیده بوده که تعدادِ زیاد تماشاگر برای دیدنِ یک تئاتر الزاما برای شناسایی و تعیین یک تئاتر با کیفیت و مطلوب کافی است!؟
تئاتر E=MC۲ برای به چالش کشیدن سنت تماشاگری جمعی است
این کارگردان تئاتر آوانگارد، در پاسخ به این پرسش ها، گفت: تئاتر E=MC۲ برای به چالش کشیدن سنت تماشاگری جمعی تئاتر و احترام به خواست و سلیقه فردِ تماشاگر طراحی شده است. در اینجا برای نخستین بار است که از تماشاگر پرسیده می شود دوست دارد چه ژانر تئاتری ببیند و فقط خودش به تنهایی، شریکِ اجرا خواهد بود و به تماشای تئاتری خواهد نشست که به خواست و اختیارِ او اجرا می شود.
وی ادامه داد: کارگردان بر این باور است که تاکنون عمل تماشاگری به دلیل نوعی جمع انگاری و در جمع گمشدگی توانسته است فردیت شخص تماشاگر را از بین برده و او را در گروهِ تماشاگران مستحیل نماید، به گونه ای که جمع تماشاگران با طبقات اجتماعی متفاوت، سطح سواد علمی متغییر نسبته به تئاتر و سلیقه متفاوتشان برای و به جای فرد تماشاگر تصمیم گرفته است.
دیکتاتوری جمعی با روح ذاتی تئاتر منافات دارد
طیران تاکید کرد: در حین اجرای یک تئاتر همه می خندند(کمدی) یا همه متاثر می شوند(تراژدی) و اگر کسی در این میان خنده یا گریه اش نگرفت چه باید بکند؟ آیا او هنر تئاتر را نمی فهمد و نمی شناسد؟ یا چون علمِ به تئاتر، بیش ازدیگران دارد با هر تلنگری احساساتی نمی شود؟ و در هر صورت او از ما و با ما نیست؟ این دیکتاتوری جمعی که با روح ذاتی تئاتر منافات دارد از ۳۰۰۰ سال پیش تاکنون توانسته است فرد تماشاگر را از حق فردی اش باز دارد و او را در موج عمومی جمعگرایی و خواست جمع فرو نماید.
وی با اشاره به اینکه در سنت تماشاگری جمعی تئاتر، فرد، اجبارا باید از خوشایند جمع تبعیت نماید، ابراز کرد: همین است که تماشاگر به هرسو و همسو با جهت خواست جمع که الزاما می تواند درست و صحیح نباشد، کشانده می شود. از این رو تئاتر E=MC۲ برای تجربه نوع جدیدی از تماشاگری تئاتر اجرا می شود.
اجرای تئاتر E = MC۲ با بازی های مازیار میرجعفری، کیمیا مباشری و مانی آبادین به نویسندگی و کارگردانی آرمان طیران تا ۱۵ اسفندماه در گذر هنر شیراز ادامه دارد.
