دادخواهی مرگ مظلومانه معدنچیان مدتی است که در اولویت مطالبه‌گران مطرح شده است. کارگرانی که بدون چشم داشتی و تنها برای اندکی رزق و روزی حلال و گاهی چندین ماه بدون حقوق سر کار خود حاضر می‌شوند. در همین حین به دلایل مختلفی اعم از کمبود نظارت بر ایمنی کارگران معدن و موارد دیگر شاهد فوت مظلومانه آن‌ها هستیم.
خبرگزاری دانشجو، زینب سادات میرسلطانی؛* کارگرانی که به نوعی سخت‌ترین کار دنیا را تجربه می‌کنند؛ اما در بعضی از معادن آنچنان که شایسته است با آن‌ها رفتار نمی‌شود؛ حتی چندی پیش که خبر فوت دو کارگر در معدن تاریکدره سوادکوه منتشر شد، خبرگزاری‌ها و اصحاب رسانه آنطور که باید این خبر را پوشش ندادند.
بعضی از خانواده‌های کارگران فوت شده در کلیپی که مدتی پیش در فضای مجازی منتشر شد بر این اتفاق اظهار ناراحتی و نارضایتی کردند و از عدم پوشش این خبر در مقایسه باسنگسار شدن یک توله خرس قهوه‌ای که به طرز بی رحمانه‌ای در سوادکوه کشته شد، گفتند و تاکید کردند که رسانه‌ها و مسئولین در این مورد کوتاهی کردند و جان از دست رفته کارگران معدن را نادیده گرفتند.
در این خصوص تیم انجمن جامعه شناسی و جنبش عدالت خواه دانشگاه مازندران با تشکیل گروهی مرکب از اعضای انجمن علمی جامعه شناسی و جنبش عدالت خواه دانشجویی دانشگاه مازندران و به قصد فهم آنچه روی داده، ریشه یابی و تبیین علت‌ها و شناخت ظالم و مظلوم به سوادکوه محل حادثه مراجعه کردند.
در گزارشی از این بازدید آمده است: اینجا همان واژه‌ها به اشک و خشم، بُهت و بُغض، زخم و درد، و داد و بی داد بدل می‌شوند. اینجا دیگر میبینی، میبینی که فرزندی بی پدر، پدری بی فرزند، همسری بی شوهر، و مادری بی پسر شده است. وارد دنیایی شده‌ای که نگاه‌هایی توام با استیصال و خشم تنها یک خواسته دارد، عدالت....
آن‌ها به منزل پدری مرحوم ابراهیم غضنفری و پدر خانم او رفتند و پای سخن همسر، پدر، مادر و برادرانش نشستند. پس از چرخی در منطقه و سخن با چند معدنچی دیگر، به گفت و شنود با باقی کارگران پرداختند، از روزگار سختشان و از سوء استفاده کارفرما از تنگنای معیشت شان برای تحمیل شرایط غیر انسانی بر آنان شنیدند و به طور خلاصه ایرادات اولیه بنا بر گفته خانواده متوفی و چند کارگر معدن دیگر شامل موارد زیر بود:
١- حقوق‌های بعضا حتی زیر پایه حقوق
٢- نبود امنیت شغلیق با قرارداد‌های کاری یک ماهه و سفید امضاء
٣- نبود کمترین امکانات و تدابیر ایمنی
٤- سابقه دار بودن کارفرما در حوادث منجر به فوت و مصدومیت کارگران در سالیان قبل
٥- واگذاری غیر کارشناسی این معدن به کارفرمایی بدون سابقه فعالیت، آشنایی و تخصص در این حوزه، عدم آموزش کارگران
٦- تسلط و هژمونی تام کارفرما بر نهاد‌های حکومتی ناظر.
٧- اسفناک شدن وضعیت کارگران از همه نظر پس از خصوصی سازی و باز گذاشتن دست کارفرما بر ظلم و تعدی
اهل فن به آئین نامه‌ها و مقررات مربوطه که موارد بسیار مهمی، چون ۸۰ ساعت آموزش به ازای هر یک سال کار در معدن، الزام حضور مسئول و مامور ایمنی به طور دائم، ایمن سازی محل کار معدنچیان، توسط تیم ایمنی یک ساعت قبل از شروع کار در آن محل، وجود دفتر گازسنجی و ثبت روزانه و مداوم سطح گاز محل کار توسط واحد ایمنی و حضور نیرو و امکانات امداد و نجات سریع در محل کار را شامل می‌شود، اشاره کردند که بنا بر اظهارات صریح خانواده متوفی و چند کارگر و شاهد، هیچ کدام رعایت نشده بوده است. عدم رعایت این موارد که مستقیما با جان انسان‌ها در ارتباط است، خطای کوچکی نیست.