بزرگترین مشکل در زمینه ورزش بانوان عدم وجود باشگاه و تیم است

طی سال‌های اخیر شاهد رشد و موفقیت بانوان سرزمین مان در تمامی حوزه‌ها خصوصا رشته‌های ورزشی بوده ایم که توانستند در این زمینه قهرمانی‌ها و مدال آوری‌هایی را داشته باشند، اما رسیدن به این پیروزی‌ها به راحتی میسر نشده است چرا که بانوان کشور هنوز هم در مسیر ورزش با مشکلات و کمبود‌های بسیاری مواجه هستند بنابراین در این حوزه با بانوی ورزشکار حوزه دوچه سواری، فروزان عبداللهی عرب گفتگویی در این خصوص انجام دادیم.

به گزارش تابناک همدان، فروزان عبداللهی عرب، بانوی جوان تیم ملی دوچرخه سواری کشورمان که به عنوان تنها نماینده رده سنی بزرگسالان دوچرخه سواری در بخش بانوان به رقابت‌های قهرمانی آسیا پیست ۲۰۱۹ اندونزی اعزام شده بود. او در آخرین روز‌های سال ۱۳۷۷ در شهر اهواز به دنیا آمده و از سال ۱۳۹۱ وارد رشته دوچرخه سواری شده است و از همان ابتدای فعالیت هایش در رشته دوچرخه سواری به اردوی تیم ملی دعوت شد.

***فعالیت‌های شما در رشته دوچرخه سواری چگونه آغاز شد؟

از سال ۱۳۹۱ شروع به دوچرخه سواری کردم و از همان ابتدای فعالیت به اردوی تیم ملی دعوت شدم. اولین اعزامم در سال ۲۰۱۵ گروه سنی جوانان بود که می‌توانم بگویم از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ در تمام اردو‌های تیم ملی حضور داشتم و همچنین در بیشتر اعزام‌ها حضور داشتم و توانستم در همین زمینه موفق به کسب قهرمانی آسیا و سه مدال کاپ آسیایی شوم، همچنین مدال طلای دو کیلومتر در بخش جوانان، مدال برنز ۵۰۰ متر در بخش جوانان و مدال برنز تیمی در بخش بزرگسالان را کسب کردم و مدال‌های داخلی زیادی دارم.

***عمده فعالیت شما تا سال ۲۰۱۹ بوده است علت این که دوسال فعالیت نداشتید چه بوده؟

دلیل اصلی همه گیری بیماری کرونا بوده و در این دوسال اردو‌هایی برگزار شد، اما به دلیل کرونا اعزامی صورت نگرفت.
۲۰۱۹ برای قهرمانی آسیا اعزام شدیم؛ زمانی که با تیم ملی اعزام می‌شویم به منزله این است که رسما عضو تیم ملی هستیم، اما اگر شرایط به نحو دیگر باشد مثلا فقط دعوت به تیم ملی باشد شرایط مشخص نیست و با توجه به اینکه شرایط در دوچرخه سواری متفاوت از سایر رشته‌ها است ممکن است عضو ثابت تلقی نشوید و نفرات با توجه به شرایط بدنی تغییر کند.

***حمایت‌ها در اهواز به چه صورت است؟

در اهواز هیئت دوچرخه سواری داریم، ولی متأسفانه اهواز به دلیل شرایط آب و هوایی و گرمای زیاد در فصل تابستان در بخش استقامت ضعیف است، اما در بخش نیمه استقامت و سرعت فعال‌تر است و در این حوزه افرادی که عضو تیم ملی باشند فعالیت می‌کنند؛ هیئت نیز کماکان در این حوزه همکاری‌هایی را انجام می‌دهد.

در فصل زمستان به دلیل مساعد بودن شرایط آب و هوایی اکثر اردو‌های تیم ملی در بخش نیمه استقامت و استقامت در اهواز برگزار می‌شود.

اکثر تمرین‌های استقامت در خیابان‌ها انجام می‌شود و به دلیل اینکه در اهواز شرایط جاده‌ای هموار نیست و مشکلات آب و هوایی و همچنین عدم حمایت از سوی فدراسیون وجود دارد به تهران مهاجرت کردم و الان ساکن تهران هستم. حمایت فدراسیون بسیار اهمیت دارد و ورزشکار در ابتدا باید از سوی هیئت دوچرخه سواری حمایت شود و در مراحل بعد اگر ورزشکار در تیم ملی قرار گرفت از سوی فدراسیون حمایت شود که در این زمینه هم مشکلاتی داریم.

بزرگترین مشکل در زمینه ورزش بانوان عدم وجود باشگاه و تیم است

در چند سال گذشته متأسفانه فدراسیون دوچرخه سواری عملکرد خوبی نداشت البته شرایط کرونا هم در این حیطه بی تأثیر نبوده است، اما بزرگترین مشکلی که در زمینه ورزش بانوان وجود دارد عدم وجود باشگاه و تیم است تا بتوانیم با انعقاد قرارداد هزینه‌ای را که بابت همکاری در لیگ‌هایی که طی سال رکاب می‌زنیم، دریافت کنیم؛ و همین امر باعث شده بهترین ورزشکاری که اولین مدال تاریخ دوچرخه کورسی در آسیا را دارد قراردادی با هیچ باشگاهی نداشته باشد و به نظرمی می‌توان گفت عدم وجود باشگاه و تیم یکی از بزرگترین مشکلات دوچرخه سواران است که هنوز به قوت خود باقی است و فدراسیون در این خصوص هیچ اقدامی انجام نداده است.

اول ماه جاری، انتخابات فدراسیون بود و برای ریاست این پست آقای رشیدی منتخب شدند و صحبت‌های امیدوار کننده‌ای داشتند و امیدواریم این شرایط که چندان هم خوب نیست را تغییر دهند؛ البته می‌دانیم که یک شب هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد، اما امیدواریم شرایط رو به بهتر شدن پیش رود.

با توجه به اینکه رشته دوچرخه سواری شاخه استقامت فعالیت می‌کنم و همه تمرینات من در جاده است مجبور بودم هر روز یکی از اعضای خانواده را همراه خودم حد فاصل سه الی چهار ساعت در گرمای اهواز و شرایط نامناسب جاده‌ای کنار خود داشته باشم و همین مشکلات باعث شد که من از اهواز مهاجرت کنم و تنها امتیازی که من در مهاجرت به تهران به دست آوردم شرایط آب و هوایی مناسب، فراهم بودن محل تمرین و بیشتر بودن فعالیت دوچرخه سواران خانم بوده است و همین امر فرهنگ سازی‌هایی را برای حضور کم خطر بانوان در جاده‌ها فراهم کرده است البته این مساعد بودن شرایط حضور در جاده به منزله بی خطر بودن و حمایت از جانب فدراسیون نیست.

***هزینه‌های لوازم دوچرخه سواری آیا می‌تواند به معضلی در این رشته تبدیل شود؟

متأسفانه هزینه‌های لوازم دوچرخه سواری برای همه بانوان یکسان است و با توجه به استهلاک لوازم دوچرخه سواری و همچنین شرایط نامساعد اقتصادی که اکنون در کشور حاکم است حمایت‌هایی هم که قبلا از سوی خانواده‌ها وجود داشت کمتر شده است و همچنین با توجه به اینکه خود دوچرخه سوار در بخش بانوان فاقد درآمد مالی است می‌توان گفت که هزینه‌های لوازم دوچرخه سواری به یکی از معضلات اساسی تبدیل شده است و با توجه به این که خود دوچرخه سوار در بخش بانوان فاقد درآمد مالی است بنابراین می‌توان گفت که هزینه‌های دوچرخه سواری به یکی از معضلات اساسی تبدیل شده است.

*** با توجه به مشکلاتی که در حوزه دوچرخه سواری بانوان مطرح کردید اصلی‌ترین خواسته شما در این زمینه چیست؟

از هیئت دوچرخه سواری خوزستان می‌خواهم به صورت ویژه به بخش دوچرخه سواری بانوان نگاه کند، پوشش خبری و رسانه‌ای قابل قبولی را در پخش اخبار داشته باشند تا بتوانیم از این طریق دیده شویم و حامی مالی حمایت مان کند. همچنین از فدراسیون و هیئت دوچرخه سواری می‌خواهم که در بخش باشگاهی تلاش کنند تا بانوان بتوانند باشگاه و قرارداد داشته باشند و حداقل از لحاظ مالی نیاز‌های خود را برطرف کنند.

در زمینه مالی یا باید خانواده‌ها حامی باشند یا خودمان شغلی خارج از ورزش حرفه‌ای داشته باشیم که این امر تضاد با فعالیت یک ورزشکار حرفه‌ای است که بخواهد علاوه بر تمرکز بر روی ورزش حرفه‌ای شغل دومی داشته باشد.

مسابقه بانوان هیچ وقت در اولویت نبوده است

خواهشمندم برای بانوان نیز مسابقاتی منظم و با برنامه ریزی، مشخص کنند که در سال حداقل چند مسابقه در کشور برگزار شود.

دوچرخه سواری علاوه بر آمادگی، وسایل خوب نیز می‌خواهد که در این ماجرا نیز نیازمند حمایت هستیم.

منبع: تابش کوثر