اسداله ربانی مهر
چند نکته مهم:
طالبانی که شهر رادیدند، فراررئیس جمهور با کتاب بیهقی، دخالت آمریکا، نبود قهرمان، هجوم مردم برای ترک وطن با آویزان شدن از هواپیمای آمریکایی، سکوت نهاد‌های بین المللی، مقایسه استقامت کابل و هرات با دزفول و قصر شیرین، امید به آینده با احمدمسعود و سلیمه مزاری ...
۱- افعانستان بدون هیچ گونه جنگ و خونریزی سقوط کرد، رئیس جمهور بدون هیچ مقاومتی با کتاب تاریخ بیهقی فرار کرد و البته در بردن پول و اسکناس هاناکام ماند، مردم کمک نکردند و طالبان آمدند و روی مبل‌هایی که تا الان ندیده بودند درازکشیدند روی مبل دو نفره پنج نفره نشستند، تصویر خودشان را از تلویزیون دیدند و با دیدن شهر بازی‌های کابل و هرات شگفت زده شدند.
طالبانی که شهر رادیدند، فراررئیس جمهور با کتاب بیهقی، دخالت آمریکا، نبود قهرمان، هجوم مردم برای ترک وطن با آویزان شدن از هواپیمای آمریکایی، سکوت نهاد‌های بین المللی، مقایسه استقامت کابل و هرات با دزفول و قصر شیرین، امید به آینده با احمدمسعود و سلیمه مزاری ...
۱- افعانستان بدون هیچ گونه جنگ و خونریزی سقوط کرد، رئیس جمهور بدون هیچ مقاومتی با کتاب تاریخ بیهقی فرار کرد و البته در بردن پول و اسکناس هاناکام ماند، مردم کمک نکردند و طالبان آمدند و روی مبل‌هایی که تا الان ندیده بودند درازکشیدند روی مبل دو نفره پنج نفره نشستند، تصویر خودشان را از تلویزیون دیدند و با دیدن شهر بازی‌های کابل و هرات شگفت زده شدند.
۲-مردم بدون هیچ مقاومتی به فکر ترک وطن افتادند، تاسف بار این که عده‌ای زیر چرخ هواپیمای آمریکایی کشته شدند، عده‌ای روی بال‌ها سوارشدن و از آسمان به شکل زجر آور سقوط کردند! شاید هجوم برای ترک وطن بزرگترین درد این ماجرا بود حتی به قیمت تکه تکه شدن و افتادن از هواپیما به زمین؟!
۳- آمریکا هم مثل همیشه تماشاچی و در حد یک یا دو مصاحبه نمایشی؟! خودرا نشان داد!
سال‌ها آمریکا خون این مردم مظلوم را مکید، سال‌ها آوارگی و حمله و لشکرکشی به کشوری که توانایی تامین نان شب را نداشتند و تنها بدبختی و فقر و عقب ماندگی دستاورد حضور آمریکا بود و آخرش اینکه بایدن می‌گوید:آن‌ها از کشورشان دفاع نکردند ما چه کنیم؟!
و این داستان تلخ استعماراست کشوری که صد‌ها کیلومتر آمده تا دموکراسی و رفاه هدیه آورد، اما تمام دستاورد آن چیزی جز فلاکت نبود، آمریکا جنگ داخلی را به پا کرد و به طالبانی که پاهایشان هیچ وقت کفش وجوراب ندیده بود صد‌ها هزار دلار اسلحه فروخت؟!
۴-بعصی صحنه‌ها بسیار ناراحت کننده بود که شاید فقط در خاورمیانه می‌توان آن‌ها را دید و از غصه نمرد، داستان دختران ۱۲ساله، سکوت مجامع بین المللی، به اسارت گرفتن خانم جامعه شناس فرماندار و آوارگی و بدبختی یک ملت مظلوم و فارسی زبان و باید از ته دل تاسف خورد برای همه نهاد‌های بین المللی که حتی اظهار تاسف هم نکردند؟! و از زیر کولر هم اظهار نظری نکردند!
۵- امروز که افغانستان و شهر‌های بزرگی، چون کابل و هرات و بدون هیچ جنگ و خونریزی سقوط کرد باید یادی کنیم از پایداری مردان و زنان ایران از شمال وجنوب تا غرب و شرق و بالاخص دو شهر نمادپایداری دزفول و قصر شیرین که برای همیشه در تاریخ ماندگار شدند و نماد پایداری و استقامت شدند.
۶- تاریخ قضاوت خواهد کرد که در افغانستان چه کسانی کوتاهی کردند و دراین جنایت نقش داشتند، اول:آمریکا به عنوان متهم ردیف اول که سال‌ها با حضور در افغانستان همیشه پرچم جنگ را بالا نگهداشت، یک عروسی را با صد‌ها کشته به عزا تبدیل کرد، رهبران دولتی و ارتش که بدون هیچ مقاومتی تسلیم شدند و حتی بسیاری از کشور‌ها که توانایی مداخله داشتند، اما تماشاگر بودند؛ و حتی مردمی که بر بال هواپیما نشستند، اما حاضر نشدند در وطن بمانند.
۷-نکته آخر اینکه بالاخره این سیاهی خواهد رفت و آفتاب طلوع خواهد کرد و سرزمین غم و اندوه روزی لبخند خواهد زد و مردم این سرزمین که امروز قهرمان و اسطوره‌ای ندارند می‌توانند به امثال احمدمسعود دوم و یا سلیمه مزاری امیدوار باشند که روزی ندای حق طلبی و آزادی خواهی سر دهند و افغانستان را از چنگال دست پرورده‌های پاکستان نجات دهند و مرد و زن سرود شادی را سردهند، خداوند بزرگ است و نظاره گر ماست، ناامید نباید بود.
به امید رهایی افغانستان از جهل و تباهی و طلوع آفتاب استقلال و آزادی.
