آیا امام رضا (ع) به زبان فارسی صحبت می کردند؟
به گزارش تابناک یزد، در روایتی از اباصلت هروی نقل شده که امام رضا (ع) در شهر طوس زبان فارسی
را فرامی‌گیرند تا هر دو سوی بحث (مناظره‌های آزادانه در آن دوران) مراد
همدیگر را بدون مانع لغوی و دستوری دریابند و زمان زیادی برای تفهیم مطلب
از دست نرود.
محمد لسانی - استاد دانشگاه - در روزنامه «شرق» می‌نویسد: اگر بخواهیم تاریخ را بی‌دروغ ورق بزنیم، با نکته‌های ظریفی مواجه مي‌شويم كه باعث مي‌شود شخصیت‌های بزرگ را بهتر و آسان‌تر دریابیم. نگاه صادقانه و مستند به زندگی اشخاص برجسته، قطعا نتایج سازنده‌ای برای ما به ارمغان می‌آورد، به شکلی که می‌تواند شیوه‌نامه زیست آنان را به‌طور شفاف فراروی ما قرار دهد تا کاملا بتوانیم دیدگاه فکری و اجتماعی آنها را کشف و به سیره رفتاری‌شان توجه كنيم.
اگر این بررسیِ اسنادی به ترسیم هویت آن شخص منتهی شود، می‌تواند محقق را به شمّی برساند که اخبار سره را از ناسره تفکیک کند و در جایگاهی قرار بگيرد که گویا در مقطع تاریخی حيات فرد موردنظر، حضور یافته و قادر به مشاهده عینی شده و با این تاریخ‌سازان به گفت‌وگو پرداخته است.
بی‌تردید در هر زمانه‌ای به سیره خردمندان و پیشوایان بزرگ تاریخ برای هدایت جامعه نیاز است و در عصر پرتلاطم ما که تقابل داغ فرهنگ‌ها و افکار در عرصه جهانی است، این ضرورت بیش از هر دوره دیگری به چشم می‌خورد و همین خواسته سبب شده به گوشه‌هایی از حیات پربار پیشوای پرفروغ شیعیان، حضرت رضا علیه‌السلام بپردازیم و راهبرد اجتماعی آن امام رئوف را مطمح نظر قرار دهیم. اگر ما بتوانیم فقط چشم‌اندازی شفاف از مقطع اقامت امام هشتم در ایران ارائه دهیم، توشه تضمین‌شده‌ای است که می‌تواند هر کارگزار حکومتی و از سوی دیگر هر دانشور راستینی را به اکسیر سعادتمندی جامعه‌اش رهنمون شود.
دوران حضور پربرکت این اختر تابناک در ایران‌زمین مصادف با دوران خلافت بني‌عباس و پایتخت آن دوره، شهر طوس، مقارن با حکمرانی مأمون است که با سیاستی ویژه توانسته آن امام فرزانه را به دارالاماره فراخواند. تصمیم خلیفه بر آن است که از خود نمودی علمی و فرهنگی در افکار عمومی به جای گذارد و از این بابت تلاش می‌کند از همجواری با امام علیه‌السلام نهایت بهره‌برداری را داشته باشد؛ بنابراين به‌صورت رسمی اعلام می‌کند عموم فرهیختگان و صاحبان فکر می‌توانند آزادانه نظرات خود را در صحن علنی جامعه ابراز کنند و دوم آنکه مأمون جریان ترجمه آثار کلامی و فلسفی را تقویت کرد تا متون غریبه از سرزمین‌های خارجی به قلمرو اسلامی سرازیر شوند، سوم، بساط مجالس بحث آزاد و گفت‌وگوی دینی و فلسفی در پایتخت اسلامی راه‌اندازی شد.
جالب است که خلیفه عباسی می‌خواهد پشت این تصمیمات رسمی، واکنش امام علیه‌السلام را هم دراین‌باره بسنجد. تاریخ‌دانان بر اساس نتایج پژوهشی که از آن دوره حساس به‌دست آورده‌‌اند، دریافته‌‌اند که نه‌تنها حضرت ثامن‌الحجج علیه‌السلام با این قضایا هیچ مخالفتی نمی‌کنند بلکه به استقبال فرمان‌های سه‌گانه مأمون عباسی می‌روند تا عملا اثبات شود که جوهره برخورد امام عظیم‌الشأن در مسیر اجرای همین ارکان ضروری برای انتفاع جامعه است و اگر پیش از این، در زمان امامت پدر بزرگوارشان مسکوت ماند، به سبب فشار و اختناق دولت سابق عباسی و حبس آن بزرگوار، این اتفاق نامبارک حادث شد.
پیش از آن در دوره پیشوایی امام ششم علیه‌السلام، کرسی‌های تدریس و آزاداندیشی رونق گرمی داشت و اینک این فضای آزاد بار دیگر می‌خواست فراگیر شود و حضرت ثامن‌الحجج آگاهانه به استقبال این هوای تازه رفتند تا نسیم آزادی به آن قلمرو بوزد.
تبادل آزاد آرا و عقاید، مسلماً می‌تواند برکات زیادی به‌‌دنبال داشته باشد زیرا چون خورشید تابانی سبب می‌شود که سایه تیره عوام‌گرایی و باورهای خرافی از فضای جامعه رخت بربندد. جالب است که محققی به نام مرحوم عزیزالله عطاردی روایتی از اباصلت هروی در کتاب مسندالرضا نقل می‌کند که هشتمین امام امت در شهر طوس زبان فارسی را فرامی‌گیرند تا هر دو سوی بحث مراد همدیگر را بدون مانع لغوی و دستوری دریابند و زمان زیادی برای تفهیم مطلب از دست نرود.
متأسفانه در عصر حاضر جوهره پیام‌هایی که بعضا از رسانه‌ها و مطبوعات به‌ویژه رسانه ملی پخش می‌شود، در مسیر مطلوبی نیست که بتواند جان‌مایه رهنمود رضوی را در بر گیرد و خواست متولیان امر رسانه بیشتر اوقات به سمت قشری‌گری و تحریک احساسات تمایل دارد تا تعلیم امور عقلی و سبک زندگی پیشوایان دینی. یکی از مصداق‌های آن، گزارشی رادیویی بود که در هفته کرامت شنیده شد. مجری استودیوی پخش بی‌تابانه درباره زائرانی پیاده سخن می‌راند که شهربه‌شهر در حال عزیمت به مشهدالرضا هستند.
اشاره‌های عاطفی و رقت‌انگیز به ضریح و رواق و گنبد طلا و ناله زوار و کبوتران حرم، زمانی زیان‌آور می‌شود که هیچ نکته معرفتی و خردورزی از سیره رفتاری و هرم اندیشه امام مطرح نمی‌شود و اصل قضیه مغفول می‌ماند. درحالی‌که آن حضرت بنا بر شواهد تاریخی مستند، بر عنصر گفت‌وگوی علمی و استدلالی در زندگی پیروانش تأکید فراوانی داشتند.
محمد لسانی - استاد دانشگاه - در روزنامه «شرق» می‌نویسد: اگر بخواهیم تاریخ را بی‌دروغ ورق بزنیم، با نکته‌های ظریفی مواجه مي‌شويم كه باعث مي‌شود شخصیت‌های بزرگ را بهتر و آسان‌تر دریابیم. نگاه صادقانه و مستند به زندگی اشخاص برجسته، قطعا نتایج سازنده‌ای برای ما به ارمغان می‌آورد، به شکلی که می‌تواند شیوه‌نامه زیست آنان را به‌طور شفاف فراروی ما قرار دهد تا کاملا بتوانیم دیدگاه فکری و اجتماعی آنها را کشف و به سیره رفتاری‌شان توجه كنيم.
اگر این بررسیِ اسنادی به ترسیم هویت آن شخص منتهی شود، می‌تواند محقق را به شمّی برساند که اخبار سره را از ناسره تفکیک کند و در جایگاهی قرار بگيرد که گویا در مقطع تاریخی حيات فرد موردنظر، حضور یافته و قادر به مشاهده عینی شده و با این تاریخ‌سازان به گفت‌وگو پرداخته است.
بی‌تردید در هر زمانه‌ای به سیره خردمندان و پیشوایان بزرگ تاریخ برای هدایت جامعه نیاز است و در عصر پرتلاطم ما که تقابل داغ فرهنگ‌ها و افکار در عرصه جهانی است، این ضرورت بیش از هر دوره دیگری به چشم می‌خورد و همین خواسته سبب شده به گوشه‌هایی از حیات پربار پیشوای پرفروغ شیعیان، حضرت رضا علیه‌السلام بپردازیم و راهبرد اجتماعی آن امام رئوف را مطمح نظر قرار دهیم. اگر ما بتوانیم فقط چشم‌اندازی شفاف از مقطع اقامت امام هشتم در ایران ارائه دهیم، توشه تضمین‌شده‌ای است که می‌تواند هر کارگزار حکومتی و از سوی دیگر هر دانشور راستینی را به اکسیر سعادتمندی جامعه‌اش رهنمون شود.
دوران حضور پربرکت این اختر تابناک در ایران‌زمین مصادف با دوران خلافت بني‌عباس و پایتخت آن دوره، شهر طوس، مقارن با حکمرانی مأمون است که با سیاستی ویژه توانسته آن امام فرزانه را به دارالاماره فراخواند. تصمیم خلیفه بر آن است که از خود نمودی علمی و فرهنگی در افکار عمومی به جای گذارد و از این بابت تلاش می‌کند از همجواری با امام علیه‌السلام نهایت بهره‌برداری را داشته باشد؛ بنابراين به‌صورت رسمی اعلام می‌کند عموم فرهیختگان و صاحبان فکر می‌توانند آزادانه نظرات خود را در صحن علنی جامعه ابراز کنند و دوم آنکه مأمون جریان ترجمه آثار کلامی و فلسفی را تقویت کرد تا متون غریبه از سرزمین‌های خارجی به قلمرو اسلامی سرازیر شوند، سوم، بساط مجالس بحث آزاد و گفت‌وگوی دینی و فلسفی در پایتخت اسلامی راه‌اندازی شد.
جالب است که خلیفه عباسی می‌خواهد پشت این تصمیمات رسمی، واکنش امام علیه‌السلام را هم دراین‌باره بسنجد. تاریخ‌دانان بر اساس نتایج پژوهشی که از آن دوره حساس به‌دست آورده‌‌اند، دریافته‌‌اند که نه‌تنها حضرت ثامن‌الحجج علیه‌السلام با این قضایا هیچ مخالفتی نمی‌کنند بلکه به استقبال فرمان‌های سه‌گانه مأمون عباسی می‌روند تا عملا اثبات شود که جوهره برخورد امام عظیم‌الشأن در مسیر اجرای همین ارکان ضروری برای انتفاع جامعه است و اگر پیش از این، در زمان امامت پدر بزرگوارشان مسکوت ماند، به سبب فشار و اختناق دولت سابق عباسی و حبس آن بزرگوار، این اتفاق نامبارک حادث شد.
پیش از آن در دوره پیشوایی امام ششم علیه‌السلام، کرسی‌های تدریس و آزاداندیشی رونق گرمی داشت و اینک این فضای آزاد بار دیگر می‌خواست فراگیر شود و حضرت ثامن‌الحجج آگاهانه به استقبال این هوای تازه رفتند تا نسیم آزادی به آن قلمرو بوزد.
تبادل آزاد آرا و عقاید، مسلماً می‌تواند برکات زیادی به‌‌دنبال داشته باشد زیرا چون خورشید تابانی سبب می‌شود که سایه تیره عوام‌گرایی و باورهای خرافی از فضای جامعه رخت بربندد. جالب است که محققی به نام مرحوم عزیزالله عطاردی روایتی از اباصلت هروی در کتاب مسندالرضا نقل می‌کند که هشتمین امام امت در شهر طوس زبان فارسی را فرامی‌گیرند تا هر دو سوی بحث مراد همدیگر را بدون مانع لغوی و دستوری دریابند و زمان زیادی برای تفهیم مطلب از دست نرود.
متأسفانه در عصر حاضر جوهره پیام‌هایی که بعضا از رسانه‌ها و مطبوعات به‌ویژه رسانه ملی پخش می‌شود، در مسیر مطلوبی نیست که بتواند جان‌مایه رهنمود رضوی را در بر گیرد و خواست متولیان امر رسانه بیشتر اوقات به سمت قشری‌گری و تحریک احساسات تمایل دارد تا تعلیم امور عقلی و سبک زندگی پیشوایان دینی. یکی از مصداق‌های آن، گزارشی رادیویی بود که در هفته کرامت شنیده شد. مجری استودیوی پخش بی‌تابانه درباره زائرانی پیاده سخن می‌راند که شهربه‌شهر در حال عزیمت به مشهدالرضا هستند.
اشاره‌های عاطفی و رقت‌انگیز به ضریح و رواق و گنبد طلا و ناله زوار و کبوتران حرم، زمانی زیان‌آور می‌شود که هیچ نکته معرفتی و خردورزی از سیره رفتاری و هرم اندیشه امام مطرح نمی‌شود و اصل قضیه مغفول می‌ماند. درحالی‌که آن حضرت بنا بر شواهد تاریخی مستند، بر عنصر گفت‌وگوی علمی و استدلالی در زندگی پیروانش تأکید فراوانی داشتند.
یکی
از این مصداق‌ها، حدیث مشهوری است که آن پیشوای خردمند، «عقل» را دوست و
همدم آدمی و «جهالت و نادانی» را دشمن واقعی او خطاب می‌کنند. اینها منبع
الهامی برای واعظان و سخنرانان در مجالس مذهبی است. امید که محور توسلات
پیروان ایشان در مسیری افتد که رضایت آن امام فرزانه را سبب شود.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۴
با سلام آیا نظر مخالف خودتان را نیز منتشر می کنید؟! استدلال مقابل را نیز ببینید.اگر آری تقدیم می شود بسم الله
کد خبر: 391294 | تاریخ مخابره :۱۳۹۵/۵/۲۵ - ۱۰:۱۴ | سرویس: علمی، فرهنگی 75
نقدی بر مطلب روزنامه شرق؛
آیا امام رضا سلام الله علیه زبان فارسی را آموخت؟!
حوزه/ حضرت امام رضا علیه السلام نیازی به آموختن زبان فارسی ندارد زیرا او حجت خدا و دارای علم لدنی است و همه زبانها را به اذن خدای کریم می داند.
به گزارش خبرگزاری «حوزه» حجت الاسلام محمد خردمند از محققان حوزه نسبت به یادداشت یکی از اساتید دانشگاه تحت عنوان «تصویر وارونه از سیره رضوی» که در روزنامه شرق منتشر شده و سایت های خبری آن را باز نشر داده اند، واکنش نشان داد.
متن یادداشت ارسالی این محقق حوزه به شرح ذیل است:
یکشنبه 24 مرداد 1395 شمسی برابر با روز ولادت حضرت امام رضا سلام الله علیه، خوشحال به دوستان سلام کردم و گفتم : اسعد الله ایامکم و لیالیکم!
بعد از جواب، یکی از دوستان فاضل گفت: خبر دارم خبر!
گفتم درباره امام رضا (ع) است؟
گفت: بله ولی واقعاً جدیده!
گفتم چیه؟
گفت: نوآوریه! خبرگزاری ... به نقل از روزنامه ... این مطلب را آورده:
"چرا امام رضا (ع) زبان فارسی را فرا گرفتند؟"
گفتم: عجب! گفت: نویسنده اش آقای ... و استاد دانشگاه است.
گفتم: عجب! عجب! حالا چی نوشته؟ سخن جدیدش چیست؟
گفت: نوشته: "جالب است که محققی به نام مرحوم عزیزالله عطاردی روایتی از اباصلت هروی در کتاب مسندالرضا نقل می‌کند که هشتمین امام امت در شهر طوس زبان فارسی را فرامی‌گیرند تا هر دو سوی بحث مراد همدیگر را بدون مانع لغوی و دستوری دریابند و زمان زیادی برای تفهیم مطلب از دست نرود."
گفتم: عجب! متن روایت را آورده؟
گفت: نه خیر!
گفتم: عجب! آدرس جلد و صفحه را نوشته؟
گفت: نه خیر!
گفتم: عجب! پس نسیه حواله داده!
گفت: افزون بر اینکه شکی نیست روایت را اشتباه ترجمه کرده به نظرم این گونه افراد متأسفانه معنای امامت را بدرستی نشناخته اند! امامی که نیازمند آموختن از دیگران است دیگر امام نیست.
گفتم: نخست من به پایگاه اینترنتی روزنامه مذکور مراجعه می کنم تا متن اصلی مطلب آن استاد دانشگاه را ببینم. عنوان این مطلب در پایگاه اینترنتی روزنامه مذکور که تحت عنوان یادداشت به تاریخ یکشنبه 24 مرداد 1395 شمسی آمده این است: "تصویر وارونه از سیره رضوی"
بعد از مشاهده مطلب ذکر شده در پایگاه آن روزنامه، نسخه پی دی اف آن را نیز دریافت کردم و نوشته را با دقت از اول تا آخر خواندم. با تأسف روشن شد که اشکال دوست ما وارد است.
بعد گفتم: حالا بررسی مطلب آسان است: با استفاده از کتابخانه دیجیتال نور متن اصلی کتاب مسند الامام الرضا علیه السلام را یافته و در آن به جستجو پرداختم و نتیجه جستجو را نیز به دو صورت اچ تی ام ال و پی دی اف مطالعه کردم.
نتیجه این شد: روایت ابی صلت از امام رضا علیه السلام به این صورت است:
315-عنه قال: حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمدانى-رضي اللّه عنه-قال: حدثنا على بن إبراهيم بن هاشم، عن أبى الصلت الهروي قال:
كان الرضا عليه السّلام يكلّم الناس بلغاتهم و كان و اللّه أفصح الناس و أعلمهم بكلّ لسان و لغة، فقلت له يوما: يا ابن رسول اللّه إنّى لأعجب من معرفتك بهذه اللغات على اختلافها فقال:يا أبا الصلت أنا حجّة اللّه على خلقه و ما كان اللّه ليتّخذ حجّة على قوم و هو لا يعرف لغاتهم، أو ما بلغك قول امير المؤمنين عليه السّلام:أوتينا فصل الخطاب فهل فصل الخطاب إلاّ معرفة اللّغات.
(منبع: مسند الإمام الرضا أبي الحسن علي إبن موسی علیهما السلام جلد 1، ص 192.)
* ترجمه متن روایت:
" اباصلت هروی گفت: رضا علیه السلام با هر کدام از مردم با زبانهایشان سخن می گفت و به خدا قسم فصیح ترین و داناترین به هر زبان و لغتی بود، پس روزی به او گفتم: ای فرزند رسول خدا! من در شگفتم از دانایی تو به این زبانها با همه اختلافی که با هم دارند!
پس امام گفت: ای اباصلت من حجت خدا بر مخلوقاتش هستم و خدا هرگز حجتی را بر قومی انتخاب نمی کند که زبان آنان را نمی شناسد. آیا قول امیرالمؤمنین علیه السلام به تو نرسیده است که به ما فصل الخطاب عطا شده است؟! و آیا فصل الخطاب جز شناخت زبان ها است؟! "
نتیجه: متأسفانه نه تنها چنین مطلبی که ادعا شده در کتاب مذکور نیست، بلکه دقیقا و کاملا بر خلاف آن وجود دارد و در آن به روشنی گفته شده که حضرت امام رضا علیه السلام همه زبانها را می داند. افسوس که این استاد دانشگاه و نویسنده یادداشت "تصویر وارونه از سیره رضوی"، بر خلاف واقعیت نوشته و استنادی که ذکر کرده، نادرست است و غلط ترجمه کرده و به تعبیر دقیق وارونه نویسی کرده است! و هزار افسوس که امام و امامت را بدرستی نشاخته است.
شگفتا! کسانی که نمی توانند روایتی را از عربی به فارسی ترجمه کنند و شناختی از حقیقت امامت ندارند؛ چگونه می خواهند سیره رضوی را ترسیم کنند؟!
نتیجه نهایی:
حضرت امام رضا علیه السلام نیازی به آموختن زبان فارسی و هیچ زبان دیگری ندارد زیرا او دارای علم لدنی است و همه زبانها را به اذن خدای کریم می داند و حجت خدا بر مخلوقات او است.
http://hawzahnews.com/detail/News/391294
با سلام آیا نظر مخالف خودتان را نیز منتشر می کنید؟! استدلال مقابل را نیز ببینید.اگر آری تقدیم می شود بسم الله
کد خبر: 391294 | تاریخ مخابره :۱۳۹۵/۵/۲۵ - ۱۰:۱۴ | سرویس: علمی، فرهنگی 75
نقدی بر مطلب روزنامه شرق؛
آیا امام رضا سلام الله علیه زبان فارسی را آموخت؟!
حوزه/ حضرت امام رضا علیه السلام نیازی به آموختن زبان فارسی ندارد زیرا او حجت خدا و دارای علم لدنی است و همه زبانها را به اذن خدای کریم می داند.
به گزارش خبرگزاری «حوزه» حجت الاسلام محمد خردمند از محققان حوزه نسبت به یادداشت یکی از اساتید دانشگاه تحت عنوان «تصویر وارونه از سیره رضوی» که در روزنامه شرق منتشر شده و سایت های خبری آن را باز نشر داده اند، واکنش نشان داد.
متن یادداشت ارسالی این محقق حوزه به شرح ذیل است:
یکشنبه 24 مرداد 1395 شمسی برابر با روز ولادت حضرت امام رضا سلام الله علیه، خوشحال به دوستان سلام کردم و گفتم : اسعد الله ایامکم و لیالیکم!
بعد از جواب، یکی از دوستان فاضل گفت: خبر دارم خبر!
گفتم درباره امام رضا (ع) است؟
گفت: بله ولی واقعاً جدیده!
گفتم چیه؟
گفت: نوآوریه! خبرگزاری ... به نقل از روزنامه ... این مطلب را آورده:
"چرا امام رضا (ع) زبان فارسی را فرا گرفتند؟"
گفتم: عجب! گفت: نویسنده اش آقای ... و استاد دانشگاه است.
گفتم: عجب! عجب! حالا چی نوشته؟ سخن جدیدش چیست؟
گفت: نوشته: "جالب است که محققی به نام مرحوم عزیزالله عطاردی روایتی از اباصلت هروی در کتاب مسندالرضا نقل می‌کند که هشتمین امام امت در شهر طوس زبان فارسی را فرامی‌گیرند تا هر دو سوی بحث مراد همدیگر را بدون مانع لغوی و دستوری دریابند و زمان زیادی برای تفهیم مطلب از دست نرود."
گفتم: عجب! متن روایت را آورده؟
گفت: نه خیر!
گفتم: عجب! آدرس جلد و صفحه را نوشته؟
گفت: نه خیر!
گفتم: عجب! پس نسیه حواله داده!
گفت: افزون بر اینکه شکی نیست روایت را اشتباه ترجمه کرده به نظرم این گونه افراد متأسفانه معنای امامت را بدرستی نشناخته اند! امامی که نیازمند آموختن از دیگران است دیگر امام نیست.
گفتم: نخست من به پایگاه اینترنتی روزنامه مذکور مراجعه می کنم تا متن اصلی مطلب آن استاد دانشگاه را ببینم. عنوان این مطلب در پایگاه اینترنتی روزنامه مذکور که تحت عنوان یادداشت به تاریخ یکشنبه 24 مرداد 1395 شمسی آمده این است: "تصویر وارونه از سیره رضوی"
بعد از مشاهده مطلب ذکر شده در پایگاه آن روزنامه، نسخه پی دی اف آن را نیز دریافت کردم و نوشته را با دقت از اول تا آخر خواندم. با تأسف روشن شد که اشکال دوست ما وارد است.
بعد گفتم: حالا بررسی مطلب آسان است: با استفاده از کتابخانه دیجیتال نور متن اصلی کتاب مسند الامام الرضا علیه السلام را یافته و در آن به جستجو پرداختم و نتیجه جستجو را نیز به دو صورت اچ تی ام ال و پی دی اف مطالعه کردم.
نتیجه این شد: روایت ابی صلت از امام رضا علیه السلام به این صورت است:
315-عنه قال: حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمدانى-رضي اللّه عنه-قال: حدثنا على بن إبراهيم بن هاشم، عن أبى الصلت الهروي قال:
كان الرضا عليه السّلام يكلّم الناس بلغاتهم و كان و اللّه أفصح الناس و أعلمهم بكلّ لسان و لغة، فقلت له يوما: يا ابن رسول اللّه إنّى لأعجب من معرفتك بهذه اللغات على اختلافها فقال:يا أبا الصلت أنا حجّة اللّه على خلقه و ما كان اللّه ليتّخذ حجّة على قوم و هو لا يعرف لغاتهم، أو ما بلغك قول امير المؤمنين عليه السّلام:أوتينا فصل الخطاب فهل فصل الخطاب إلاّ معرفة اللّغات.
(منبع: مسند الإمام الرضا أبي الحسن علي إبن موسی علیهما السلام جلد 1، ص 192.)
* ترجمه متن روایت:
" اباصلت هروی گفت: رضا علیه السلام با هر کدام از مردم با زبانهایشان سخن می گفت و به خدا قسم فصیح ترین و داناترین به هر زبان و لغتی بود، پس روزی به او گفتم: ای فرزند رسول خدا! من در شگفتم از دانایی تو به این زبانها با همه اختلافی که با هم دارند!
پس امام گفت: ای اباصلت من حجت خدا بر مخلوقاتش هستم و خدا هرگز حجتی را بر قومی انتخاب نمی کند که زبان آنان را نمی شناسد. آیا قول امیرالمؤمنین علیه السلام به تو نرسیده است که به ما فصل الخطاب عطا شده است؟! و آیا فصل الخطاب جز شناخت زبان ها است؟! "
نتیجه: متأسفانه نه تنها چنین مطلبی که ادعا شده در کتاب مذکور نیست، بلکه دقیقا و کاملا بر خلاف آن وجود دارد و در آن به روشنی گفته شده که حضرت امام رضا علیه السلام همه زبانها را می داند. افسوس که این استاد دانشگاه و نویسنده یادداشت "تصویر وارونه از سیره رضوی"، بر خلاف واقعیت نوشته و استنادی که ذکر کرده، نادرست است و غلط ترجمه کرده و به تعبیر دقیق وارونه نویسی کرده است! و هزار افسوس که امام و امامت را بدرستی نشاخته است.
شگفتا! کسانی که نمی توانند روایتی را از عربی به فارسی ترجمه کنند و شناختی از حقیقت امامت ندارند؛ چگونه می خواهند سیره رضوی را ترسیم کنند؟!
نتیجه نهایی:
حضرت امام رضا علیه السلام نیازی به آموختن زبان فارسی و هیچ زبان دیگری ندارد زیرا او دارای علم لدنی است و همه زبانها را به اذن خدای کریم می داند و حجت خدا بر مخلوقات او است.
http://hawzahnews.com/detail/News/391294
مرسی از روشنگریتان سلام و خیلی ممنون که هم نظر استاد لسانی را آورده اید هم نظر استاد خردمند را ... اینجور راحت میشه مقایسه کنیم ... نظر من اینه که در بحث علم امام حق با استاد خردمند است امام و رهبر الهی مردم برتر و بالاتر از مردمه تا بتوونه اوونارو هدایت کنه وگرنه مثل مردم عادی و معمولی میشه که توان هدایت جامعه رو ندارن ...