به گزارش تابناک قم، ۱۲ آذرماه که میرسد معلولان تیتر یک خبرها میشوند؛ همایش تجلیل از معلولان نمونه و فعال برگزار میشود، از مسائل ومشکلاتشان و تصمیمهایی که برای بهبود وضع آنها در نظر گرفته شده سخن گفته میشود و همه تلاش میکنند نشان دهند چقدر حال این قشر از مردم جامعه را درک میکنند.
برای درک حال یک معلول اما باید چشمانت را ببندی و در سطح شهر قدم برداری. گوشهایت را بگیری از سکوت مطلق و گنگ اطراف یک ناشنوا باخبر شوی. روی ویلچر بنشینی و بخواهی از این سر شهر به آن سر شهر بروی یا تلاش کنی بدون دست بنویسی، تصور همه این حالات فقط بخشی از سختیهایی است که یک معلول در جامعه متحمل میشود.
باید علیرغم داشتن توانایی و صلاحیت فقط به دلیل یک نقص ظاهری و جسمانی بیکار و خانهنشین شوی، در گوشه و کنار شهر نگاههای عجیب و غریب مردم بدرقهات کند، از بسیاری از علایق و نیازمندیهایت به دلیل محدودیت امکانات محروم شوی و در آرزوی زندگی در شهری بدون پله بمانی تا گوشهای از سختیهایی را که هر روز یک معلول به آن چشم باز میکند و شبها به آن چشم میبندد، درک کنی.
پای درد دل معلولان که بنشینی حرفهای زیادی برای گفتن دارند؛ حرفهایی که به نظر میرسد هر سال ۱۲ آذرماه گوشها برای شنیدنشان آماده میشوند تا روز جهانی معلولان تنها روزی از سال باشد که دغدغهها و نیازهای ۳۶۴ روز دیگر سال معلولان در آن مرور شود.
نوشتن بدون دست
«میثم روشنفکر» را میتوان به عنوان یکی از جوانان موفق قمی نام برد که عصبمدیان و اولنار و آتروفی دست راست خود را چند سال قبل بر اثر حادثه از دست داده است اما این مانع موفقیتش نبوده و مقالات گوناگونش در عرصه بینالمللی جزو مقالات برتر شناخته شده است.
وی نبود شغل را یکی از مهمترین مشکلات خود عنوان میکند و میگوید: با گرفتن فوقلیسانس کامپیوتر و این مقدار از پژوهش و مدال کشوری انتظار داشتم حداقل یک کار رسمی برای من وجود داشته باشد؛ اما این طور نشد و من باید هنوز با داشتن ۳۰ سال سن برای داشتن یک کار مناسب از این در به آن در بزنم و با خودم بگویم کاش به جای درس خواندن و گرفتن مدرک کارشناسی ارشد، دیپلم داشتم ولی زمینه اشتغال برای من مهیا بود.
از کار افتادگی دست راست این پژوهشگر قمی او را از نوشتن باز نداشته است و با دست چپ و به کمک کامپوتر مقالههای بینالمللی نوشته است؛ کاری که هزاران نفر با دو دست هم از توان انجام آن برنیامدهاند.
او اما میگوید مشکلات و گرفتاریهای زیادی را بعد از ازکار افتادگی دست راستش تجربه کرده و بعد از آن حادثه یک دوره افسردگی به خاطر از دست دادن توانایی کار با دست راست را تحمل کرده اما بعد استخدام نشدن به دلیل وضع دستش سختی این اتفاق را بیشتر کرد.
یک تنه در مقابل معلولیت
روشنفکر نبود امکان مالی برای درمان را یکی دیگر از مشکلات خود میداند و معتقد است هزینههای بالای درمانی از یک طرف و پایین بودن کیفیت کاردرمانی و فیزیوتراپی هم از سختیهای زندگی معلولان است.
وی میافزاید: همه روزهای سختی دوران بعد از این حادثه را به تنهایی و بدون کمک حتی یک نفر از سر گذراندم و معتقدم گفتن گرفتاریها و مشکلات هیچ فایدهای ندارد چون هیچ کس برای آدم کاری انجام نمیدهد و فقط با نگاههای ترحمآمیز با انسان همراهی میکنند. پس هر کسی فقط خودش میتواند از پس مشکلاتش برآید و باید با پشتکار خودش به موفقیت دست پیدا کند.
مرد طلایی قم
«حسین گلستانی» یکی دیگر از معلولان موفق استان قم است که آوازه موفقیتش جهانی شده و با حضور در مسابقات پارالمپیک یکی از ۳ نماینده استان قم در مسابقات پارالمپیک است که با کسب مدال طلای این مسابقات اولین طلایی ورزش قم در پارالمپیک لقب گرفت.
او که ۲۵ سال دارد در ۴ سالگی بر اثر سانحه رانندگی از ناحیه پا دچار معلولیت شده و حالا ۸ سال است اثبات کرده معلولیت محدودیت نیست و با انجام حرفهای ورزش والیبال نشسته مایه افتخار استان و کشور خود شده است.
کار و مسکن برای مرد طلایی قم نیز مهمترین مشکلاتی است که با آن دست به گریبان است. وی معتقد است هیچ اداره و سازمانی به اشتغال یک فرد معلول رضایت ندارد کما اینکه ممکن است توانایی بیشتری از فرد سالم داشته باشد.
گلستانی اعتقاد دارد برای یک معلول خواه ناخواه دورهای از انزوا و گوشهنشینی ایجاد میشود؛ اما اینکه فرد از این دوره خارج شود اهمیت دارد. من هم ورزش را به عنوان راهی برای بیرون آمدن از این انزوا و گوشهگیری انتخاب کردم تا جایی که ورزش قهرمانی برای من تبدیل به شغل شد ولی مشکلات مالی بسیار در چنین ورزشهایی ادامه کار را سخت میکند.
نبود حمایت از ورزش جانبازان و معلولان
مرد طلایی استان قم میگوید پارالمپیک، که بزرگترین رویداد ورزشی جهان است، روزگاری برای من آرزو بود اما با تلاش و باور خود توانستم به آن دست پیدا کنم.
مسابقاتی که با همه مسابقاتی که قبل آن رفته بودم تفاوت داشت؛ هم از جنبه مدالآوری و هم سطح مسابقات بسیار متفاوتتر بود.
به اعتقاد این ورزشکار قمی در بسیاری از رشتههای ورزشی معلولان چنانکه باید حمایتها صورت نمیگیرد، این در حالی است که استان قم توانایی بسیاری در عرصه ورزش معلولان دارد و میتواند در بسیاری از رشتهها تیم بومی داشته باشد اما معمولاً بازیکن از شهرهای دیگر وارد میکنند.
گلستانی میگوید تفاوت ورزش معلولان با افراد سالم بسیار زیاد است. در رشتههای ورزشی افراد سالم پخش زنده و رسانهای شدن این مسابقات سبب شده مردم توجه بیشتری به آن داشته باشند؛ در نتیجه پول هم در این رشتهها بیشتر است و قراردادهای سنگینتر با مبالغ چشمگیر بسته میشود؛ اما در استان قم میبینیم سالنهای ورزشی که در اختیار ورزش جانبازان و معلولان قرار دارد تا بتوانند درآمد داشته باشند در تمام طول روز اجاره میرود و بدترین ساعت ممکن یعنی حدود ظهر به ورزش جانبارن و معمولان اختصاص داده میشود.
دریافت مستمری
«معلول به کسی گفته میشود که بر اثر ضایعه جسمی، ذهنی، روانی یا توأم، اختلال مستمر و جالب توجهی در سلامت و کارآمدی عمومی وی ایجاد شود، به طوری که موجب کاهش استقلال فرد در زمینههای اجتماعی و اقتصادی شود.» این تعریفی است که قانون جامع حمایت از حقوق معلولان از معلولیت ارائه داده است.
این کاهش استقلال در زمینههای اجتماعی و اقتصادی جایی بیشتر میشود که نیازهای یک معلول برای نادیده انگاشتن کمتوانی و جبران ضعف موجود جسمی، حسی یا ذهنیاش توسط جامعه آنچنان که باید تأمین نمیشود و فرد معلول علاوه بر نداشتن یک توانایی به نداشتن بسیاری از نیازهایش هم محکوم میشود.
آن طور که «رضا سلیقه»، مدیرکل بهزیستی استان قم، میگوید ۴ هزار نفر از تعداد معلولان استان قم مستمریبگیر هستند و ماهانه از ۵۰ هزار تومان تا ۱۰۰ هزار تومان کمکهزینه دریافت میکنند. همچنین مستمری ماهانه مددجویان توانبخشی بالغ بر ۳۰۰ میلیون تومان است که هر ماه پرداخت میشود.
هزینههای سرسامآور درمان
در این میان دولت به وسیله یارانه پرداختی تلاش میکند با پرداخت بخشی از هزینههای نگهداری و درمانی معلولان بخشی از نیازهای آنها را فراهم کند. آن طور که مدیرکل بهزیستی استان قم میگوید جمع یارانهای که به مراکز غیر دولتی به صورت ماهانه توسط این سازمان پرداخت میشود بالغ بر ۸۵۰ میلیون تومان است که یارانه پرداختی در مراکز روزانه به ازای هر نفر معلول در ماه ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار تومان و در مراکز شبانهروزی ۴۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است.
به گفته سلیقه، هزینه درمان تعداد زیادی از معلولان سرسامآور است به طوری که خانوادههای معلولان قادر به پرداخت هزینه برای بهبود معلولان نیستند. طبق قانون ۴۰ تا ۵۰ درصد هزینهها بر عهده خانوادههاست ولی عملاً خانوادهها فقط۱۰ درصد هزینههای درمان را پرداخت میکنند.
هزینههای سرسامآور درمان فقط یکی از مشکلاتی است که خانوادههای معلولان به ویژه خانوادههای افراد با درصد معلولیت بالاتر با آن دست و پنجه نرم میکنند؛ اما در این میان برخی از این افراد نیز فارغ از همه سختیها و محدودیتهایی که با آن دست و پنجه نرم کردهاند این بار نه نگاههای از سر ترحم و تعجب بلکه نگاههای همراه با تحسین دنیا را به خود جلب کردهاند و با موفقیتهای خود اثبات کردهاند با همه ناملایمات و محدودیتها اگر بخواهند میتوانند.
منبع: همشهری