طب، علمی است که به‌واسطه آن احوال درونی افراد مشخص می‌شود و اگر سلامتی خود را از دست داده باشد کمک می‌کند تا سلامتی برگردد و اگر فرد سالم باشد کمک می‌کند که سلامتی او حفظ شود.
هدف اصلی علم پزشکی و پزشک حفظ تندرستی است و درمان باید در اولویت بعدی قرار گیرد ولی امروزه مسئله ای شاهد هستیم و آن این است که پزشکان چنین کاری نمی‌‌کنند و دیدگاه حفظ تندرستی بسیار متعالی تر از آن چیزی است که امروزه در پزشکی طب نوین با عنوان «طب پیشگیری» مطرح کرده است.
حفظ سلامت و تندرستی از دیدگاه طب سنتی بسیار اهمیت دارد و درمان بیماری وظیفه بعدی پزشک است. سالم بودن نیز همانند بیمار شدن نیاز به علل و عواملی دارد که باید مورد توجه قرار بگیرند.
رعایت 6 اصل ضروری از دیدگاه طب سنتی موجب حفظ سلامتی (حفظ‌الصحه) می‌شوند و گرنه زمینه بروز بیماری‌های مختلف در افراد فراهم می‌شود.
-آب و هوا
-حرکت و سکون
- خواب و بیداری
- خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها
- استفراغ و احتباس
-اعراض نفسانی(حالات روحی و روانی)
در کتاب کلیات طب سنتی ایران به نکته اشاره شده است که در هر مکتب پزشکی تشخیص و درمان درست بیماری و رسیدن به نتیجه بسیار اهمیت دارد زیرا در علوم تجربی، معیار درستی یک تئوری در عمل و تجربه آشکار می‌شود.
اگر دیدگاه طب سنتی ایران به‌خوبی فرا گرفته شود و از شتابزدگی پرهیز شود، در یک رویکرد عمل‌گرایانه تلفیق مطقی می‌توان در هر دو حیطه حفظ سلامت و درمان بیماری‌ها موفق‌تر عمل کرد.
طب سنتی ایران توانایی حل بعضی از مشکلات طبی را دارد و می‌تواند در کنار روش‌های درمانی طب نوین و نه در مقابل آنها، یار و یاور سیستم پزشکی و خدمات بهداشتی‌ـ درمانی باشد بدون هرگونه تعصب و موازی‌کاری.