مدیر جهاد کشاورزی ساری گفت: بیماری شاربن یا سیاه‌زخم از بیماری‌های مشترک انسان و حیوان است که در 90 درصد مواقع سبب مرگ در دام‌ها می‌شود.
به گزارش تابناک مازندران، طهمورث قاسم‌نژاد اظهار کرد: بیماری شاربن یا سیاه‌زخم از بیماری‌های مشترک انسان و حیوان است که بسیار خطرناک بوده و اغلب پستان‌داران به‌ویژه گاو، گوسفند، بز، اسب و انسان به آن مبتلا می‌شوند.
وی با بیان اینکه این بیماری در 90 درصد مواقع سبب مرگ در دام‌ها شده و به انسان نیز قابل سرایت است، ادامه داد: عامل بیماری نوعی باکتری میله‌ای شکل است که جزو باکتری‌های هوازی و هاگ‌دار رده‌بندی می‌شود و این باکتری در هنگام مرگ در خون و تمام ترشحات بدن دام وجود دارد و در معرض هوا در مدت چند ساعت تبدیل به هاگ شده و در خاک بین 40 تا 60 سال می‌تواند زنده بماند و خاصیت بیماری‌زایی خود را حفظ کند، به همین علت نباید لاشه‌های دام‌های تلف‌شده مشکوک، مورد کالبدشکافی واقع شود و باید به‌طور صحیح لاشه را از بین ببرد.
مدیر جهاد کشاورزی ساری بیان کرد: دام‌پزشکان، دام‌داران، میکروب‌شناسان، کشاورزان، چوپانان، کارگران کشتارگاه‌ها و کارگرانی که در صنایع پوست و پشم کار می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
قاسم‌نژاد افزود: میکروب شاربن در حیوانات به‌طور مستقیم از حیوان آلوده به حیوان سالم منتقل نمی‌شود بلکه میکروب در بافت‌های حیوانات مبتلا وجود داشته و قبل از مرگ از راه ترشحات مختلف به خارج دفع می‌شود.
وی گفت: اگر لاشه حیوانات تلف‌شده کالبدگشایی شود و یا در دسترس پرندگان و یا حیوانات شکاری قرار گیرد، ممکن است به‌طور وسیع و خطرناک میکروب را در خاک پراکنده کند، به همین دلیل انتشار میکروب در یک منطقه ممکن است به‌وسیله جریان آب، حشرات، سگ‌ها و سایر گوشت‌خواران، پرندگان وحشی و یا مدفوع دام‌های مبتلا تأمین شود.
مدیر جهاد کشاورزی ساری اظهار کرد: ورود عفونت به منطقه غیرآلوده همواره به‌وسیله مواد آلوده حیوانی مانند پودر استخوان، کود، پوست، روده، پشم و مواد کنسانتره و یا علوفه آلوده صورت می‌گیرد.
قاسم‌نژاد با بیان اینکه میکروب شاربن در انسان و حیوان ممکن است از راه خراش‌های پوستی، راه گوارشی و یا از طریق تنفس ایجاد آلودگی کند، ادامه داد: راه ورود میکروب سه نوع شاربن پوستی، تنفسی و گوارشی ایجاد می‌شود.
وی اضافه کرد: منشاء بیماری خاک مناطق آلوده است و در سال‌هایی که هوا گرم و مرطوب است، مستعد بروز بیماری شاربن در دام‌هاست و در هنگام چرا در مراتع آلوده و یا آب و علوفه آلوده، هاگ شاربن وارد دستگاه گوارش شده و در صورت حساس و غیرایمن بودن دام‌ها سبب بیماری می‌شود.
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان ساری خاطرنشان کرد: مرگ ناگهانی در موارد حاد تب شدید تا 42 درجه سانتی‌گراد و با بی‌اشتهایی، استاز دستگاه گوارشی، درد شدید، تداوم ادرار خونی و اسهال خونی از علائم این بیماری است.
قاسم‌نژاد درباره راه‌های پیشگیری و درمان این بیماری بیان کرد: درمان بیماری در موارد فوق حاد و حاد تقریباً غیرممکن است، اما برای پیشگیری از بیماری در دام‌های اهلی مانند علف‌خواران حداقل یک‌بار در سال واکسیناسیون همگانی باید انجام شود.
وی در پایان گفت: دام‌هایی که بر اثر بیماری شاربن از بین می‌روند باید چاله‌ای به عمق دو متر حفر کرد، سپس کف گودال حفرشده را از آهک پر کرده و لاشه دام را درون آن قرار داده و روی لاشه را هم آهک بپاشیم و با خاک گودال حفرشده پُر شود.
فارس
وی با بیان اینکه این بیماری در 90 درصد مواقع سبب مرگ در دام‌ها شده و به انسان نیز قابل سرایت است، ادامه داد: عامل بیماری نوعی باکتری میله‌ای شکل است که جزو باکتری‌های هوازی و هاگ‌دار رده‌بندی می‌شود و این باکتری در هنگام مرگ در خون و تمام ترشحات بدن دام وجود دارد و در معرض هوا در مدت چند ساعت تبدیل به هاگ شده و در خاک بین 40 تا 60 سال می‌تواند زنده بماند و خاصیت بیماری‌زایی خود را حفظ کند، به همین علت نباید لاشه‌های دام‌های تلف‌شده مشکوک، مورد کالبدشکافی واقع شود و باید به‌طور صحیح لاشه را از بین ببرد.
مدیر جهاد کشاورزی ساری بیان کرد: دام‌پزشکان، دام‌داران، میکروب‌شناسان، کشاورزان، چوپانان، کارگران کشتارگاه‌ها و کارگرانی که در صنایع پوست و پشم کار می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
قاسم‌نژاد افزود: میکروب شاربن در حیوانات به‌طور مستقیم از حیوان آلوده به حیوان سالم منتقل نمی‌شود بلکه میکروب در بافت‌های حیوانات مبتلا وجود داشته و قبل از مرگ از راه ترشحات مختلف به خارج دفع می‌شود.
وی گفت: اگر لاشه حیوانات تلف‌شده کالبدگشایی شود و یا در دسترس پرندگان و یا حیوانات شکاری قرار گیرد، ممکن است به‌طور وسیع و خطرناک میکروب را در خاک پراکنده کند، به همین دلیل انتشار میکروب در یک منطقه ممکن است به‌وسیله جریان آب، حشرات، سگ‌ها و سایر گوشت‌خواران، پرندگان وحشی و یا مدفوع دام‌های مبتلا تأمین شود.
مدیر جهاد کشاورزی ساری اظهار کرد: ورود عفونت به منطقه غیرآلوده همواره به‌وسیله مواد آلوده حیوانی مانند پودر استخوان، کود، پوست، روده، پشم و مواد کنسانتره و یا علوفه آلوده صورت می‌گیرد.
قاسم‌نژاد با بیان اینکه میکروب شاربن در انسان و حیوان ممکن است از راه خراش‌های پوستی، راه گوارشی و یا از طریق تنفس ایجاد آلودگی کند، ادامه داد: راه ورود میکروب سه نوع شاربن پوستی، تنفسی و گوارشی ایجاد می‌شود.
وی اضافه کرد: منشاء بیماری خاک مناطق آلوده است و در سال‌هایی که هوا گرم و مرطوب است، مستعد بروز بیماری شاربن در دام‌هاست و در هنگام چرا در مراتع آلوده و یا آب و علوفه آلوده، هاگ شاربن وارد دستگاه گوارش شده و در صورت حساس و غیرایمن بودن دام‌ها سبب بیماری می‌شود.
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان ساری خاطرنشان کرد: مرگ ناگهانی در موارد حاد تب شدید تا 42 درجه سانتی‌گراد و با بی‌اشتهایی، استاز دستگاه گوارشی، درد شدید، تداوم ادرار خونی و اسهال خونی از علائم این بیماری است.
قاسم‌نژاد درباره راه‌های پیشگیری و درمان این بیماری بیان کرد: درمان بیماری در موارد فوق حاد و حاد تقریباً غیرممکن است، اما برای پیشگیری از بیماری در دام‌های اهلی مانند علف‌خواران حداقل یک‌بار در سال واکسیناسیون همگانی باید انجام شود.
وی در پایان گفت: دام‌هایی که بر اثر بیماری شاربن از بین می‌روند باید چاله‌ای به عمق دو متر حفر کرد، سپس کف گودال حفرشده را از آهک پر کرده و لاشه دام را درون آن قرار داده و روی لاشه را هم آهک بپاشیم و با خاک گودال حفرشده پُر شود.
فارس
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
سلام جهت درمان سیاه زخم پوستی می توانیم دور زخم را با خمیر گرفته بطوری که قسمت وسط سیاه زخم دیده شود وبعد مقدار سه یا چهار قاشق شقار که جهت استفاده درصابون سازی استفاده می شودویابا آن کشمش خشک می کنندومقداری سه یا چهار قاشق آهک را باهم مخلوط کرده وبه همراه مقداریک لیوان آب به جوشانید وهمانطور که این مواد می جوشد روی زخم بریزید زخم بدون عارضه بعد از 24 ساعت خوب می شود ونیاز به جراحی زخم یالیزر واستفاده از آنتی بیوتیک نیست واینجانب قربانی سیاه زخم بوده ام که هیچ آنتی بیوتیکی مرا خوب نکرد به جز همین روش که توسط یک چوپان برای من انجام دادومن را نجات داددر ضمن این مواد داغ وقتی روی سیاه زخم ریخته می شود فرد بیمار خوشش مآید ولذت می برد 09159307019نعمتی