تابناک رضوی: اگر فرمانده میدان بودم، همه شهر را خبردار می دادم تا به احترام 12 شهید گمنام، همه خبردار بایستند، خبردار پا بکوبند به رژه. سلامِ نظامی دهند به امیرانِ ملک و ملکوت تا نظم ملکوتی بگیرد این مِلک که زیر پای ماست.حق هم همین است که خبردار بایستیم در مقدم شهدا، خبردار قدم برداریم محکم و با یقین تا نمایندگان خدا از ما "سان ببینند" و از سر لطف،" خیلی خوب" بگویند هرچند که خیلی خوب نیستیم. اصلا هم خوب عمل نکرده ایم. به کارنامه ما باشد که باید کُلِ میدان، "خیلی بد" بگیرد اما آنان خوب اند و تا حالا هم به خوبیِ خودشان، کشور را از شر دشمن و بدی عملکردِ ما نجات داده اند. بی تعارف من معتقدم حرمت خون شهداست که چهارستون این ملک را برقرار دارد و الا ما هرکار که برای یک تخریب گسترده لازم است را به دفعات انجام داده ایم اما خداوند به حرمت شهدا، کشورشان را، کشورِ خودش را حفظ کرده است. این که می گویم" کشورِ خودش"، منظورم دقیقا این است که ایران، جمهوری اسلامیِ ایران، کشورِ خداست. سند این حرف هم حدیثِ قدسی است. همان حدیثِ معروف که با "من طلبنی، وجدنی" آغاز می رسد و با "انا دیته" به انجامی مبارک می رسد. اصلا بگذارید در حضورِ شهدا، این حدیث را کامل و با ترجمه اش بخوانیم؛" مَن طَلَبَنی وَجَدَنی، و مَن وَجَدنی عَرَفَنی، و مَن عَرَفَنی احَبّنی و مَن احَبّنی عَشَقَنی، و مَن عَشَقَنی عَشَقْتُهُ، و مَن عَشَقْتُهُ قَتَلْتُهُ، و من قَتَلْتُهُ فَعَلَی دِیتُهُ، و مَن علی دیتُه فانا دِیتُه؛ آن‌کس که مرا طلب کند، مرا می‌یابد و آن‌کس که مرا یافت، مرا می‌شناسد و آن‌کس که مرا شناخت، مرا دوست می‌دارد و آن‌کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد و آن‌کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم و آن‌کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کشم و آن‌کس را که من بکشم، خون‌بهای او بر من واجب است و آن‌کس که خون‌بهایش بر من واجب شد، پس خود من خون‌بهای او می‌باشم."بله، خداوند دیه شهید را بر عهده می گیرد و به قولی دیگر، جانشینِ شهید، می شود در خانه و خانواده اش. خب، ایران هم خانه بزرگ شهداست و ملت ایران خانواده شهید. خدا هم به لطف خویش این خانه و خانواده را تحت تکفل می گیرد. چنین است که از این همه جنگ و تحریم و هزار ضعف عملکرد و ید رفتاری و.... همچنان سربلند بیرون می آییم. این را به حساب خود نباید بنویسیم. موفقیت ها را به نام خود سند نزنیم، سهم واقعی ما همان مشکلات است. توفیق ها نتیجه لطف خدا به برکت حرمت شهداست که حاصل می شود. این هم اقتضا می کند شهدا را بیش از پیش گرامی بداریم. حالا که 12 شهیدِ گمنام اما نام آور به مشهد می آیند تا میهمان فاطمی شهر امام رضا،علیه السلام، باشند، باید لحظات را غنیمت بشماریم تا به "قیمت" برسیم. تا قیمت پیدا کنیم. زندگی در پرتو انوار شهادت است که قیمت افزا می شود و الا تلاش ما حداکثر می شود همان "ارزش افزوده" که با مالیات، صفر می شود. خبردار بایستیم به احترام شهدا تا بی خبری ما را به وادی غفلت نبرد که غفلت از شهید و فرهنگ شهادت، کفری آشکار است.....
