مذاکرات هسته ای ایران و 5 بعلاوه یک در بیست و دو ما گذشته علاوه بر آنکه در عرصه بین المللی بازتاب فراوانی داشت و کشورهای مختلف، شخصیت ها، گروهها و جریانات مختلف سیاسی کشورها درباره آن اظهارنظرهای مختلفی را داشتند در داخل ایران و همچنین ایرانیان خارج از کشور مورد بحث و تبادل نظر و مباحثه و مجادله بوده است.
مذاکرات هسته ای که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال92 به یکی از موضوعات مورد بحث جناح های سیاسی کشور تبدیل شده بود در ایام تبلیغات انتخابات و مناظره های انتخاباتی کاندیداها نیز به یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث تبدیل شد و نهایتا هم بنا به تحلیل ناظران سیاسی، به مهمترین مولفه موثر در تصمیم انتخاباتی مردم تبدیل شد.
همزمان با آغاز بکار دولت یازدهم، دولت در اولین روزهای فعالیت، پرونده هسته ای را از شورای عالی امنیت ملی به وزارت امور خارجه منتقل کرد و گام های نخست برای دور جدید مذاکرات برداشته شد.
دلسوزان
از همان ابتدا بسیاری از فعالان سیاسی با گرایش های متعادل سیاسی پشت استراتژی دیپلماتیک دولت قرار گرفتند. اصلاح طلبان و هواداران دولت روحانی، برخی از اصولگرایان متعادل و برخی شخصیت های کشوری و لشکری در این طیف قرار گرفتند.
در این طیف افرادی به اظهارنظر در خصوص مسائل هسته ای پرداخته اند که بدلیل مسئولیت هایی که در گذشته و یا حال داشته و یا دارند از کم و کیف مذاکرات اطلاعات بیشتری داشته اند. آنها سعی کردند با نگاهی واقع بینانه به شرایط کشور و اعتماد به تیم مذاکره کننده هسته ای و تلاش برای جلوگیری از کارشکنی در مسیر فعالیت این تیم، اجماعی را در کشور رقم بزنند که دولت را در دستیابی به اهداف خود در موضوع مذاکرات یاری برساند.
در موارد زیادی نیز شاهد انتقادات آنها نسبت به افراد و جریاناتی بودیم که با مواضعی عتاب آلود و تند نسبت به تیم مذاکره کننده سخن می گفتند
دلسوزان، نگاه شان بیش از آنکه به منفعت ها و مصلحت اندیشی های جناحی و سیاسی معطوف باشد به منافع ملی متمرکز بوده است و با وجودیکه در مواردی مورد عتاب و اعتراض و بعضا اهانت روبرو می شدند اما از حمایت از روند مذاکرات هسته ای دست برنداشتند.
آنچه مورد تاکید دلسوزان بود همان خواسته هایی بود که تیم مذاکره کننده در مذاکرات هسته ای مطرح و پیگیری می کرد. حفظ برنامه هسته ای صلح آمیز ایران در عین رفع دغدغه ها و بهانه های غربی ها، شکست برنامه ایران هراسی رژیم صهیونیستی و لغو تحریم های ظالمانه علیه ملت ایران نگاهی عزت مندانه بود که توسط این طیف از فعالان، جریانات و شخصیت های سیاسی مورد تاکید قرار می گرفت.
مواضع علی لاریجانی رئیس مجلس و تلاش وی در مقابل برخی نمایندگان در مجلس، مواضع رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، مواضع دکتر علوی وزیر اطلاعات، کنش های علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی، مصاحبه های رسانه ای و تلویزیونی محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت، تحلیل های منتشر شده در رسانه های حامیان دولت، رسانه های اصلاح طلب، و... همگی در مسیر حمایت و تقویت تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان بوده است. مسیری که رهبری معظم انقلاب بارها برآن تاکید نمودند.
البته کسانی هم بودند که با رجوع به متن مذاکرات یا تفاهمات و توافقات صورت گرفته، نکاتی کارشناسی و یا حقوقی را مطرح می کردند و البته هیچگاه با ادبیاتی عتاب آلود و توهین آمیز و یا از سر لجبازی و مخالفت های بی دلیل سخن نگفتند از این رو در مقام منتقدان دلسوز قرار می گرفتند و البته از مذاکره کننده گان هسته ای بصورت شفاف حمایت می کردند.
دلواپسان
از ابتدای مذاکرات هسته ای برخی ها هر اقدام یا گفتار تیم مذاکره کننده هسته ای را با نگاهی بدبینانه و منفی مورد نقد قرار داده و در مواردی با ادبیاتی تند نسبت به این تیم موضع گرفته اند. این رفتارها از ابتدای فعالیت دولت، با بازگشت روحانی از نیویورک در فرودگاه مهراباد شروع و تاکنون ادامه داشته است. در مواردی در مجلس نیز شاهد برخی انتقادات و اظهارنظرهای تند نسبت به ظریف و همکارانش بودیم. رسانه های این جریان هم دلواپسی را به تصویر می کشیدند و اینگونه به نظر می رسد که موفقیت دولت روحانی در این مذاکرات می تواند مزاحم منافع سیاسی این جریان باشد و آنها پیروزی روحانی در این عرصه را باخت سیاسی خود در داخل تلقی می کنند و این باعث شد تا با ترجیح دادن منافع گروهی و جناحی، موفقیت های گام به گام تیم مذاکره کننده را زیرسوال ببرند.
در عین حالی که رهبرمعظم انقلاب اسلامی بارها اعتماد خود به تیم هسته ای کشور و ادامه مذاکرات و در عین حال عدم خوشبینی و اعتماد به طرف مقابل را اعلام می کرد اما دلواپسان باز هم همان مسیر سابق را ادامه می دادند و در مواردی اهانت هایی نیز به روحانی و تیم او صورت می گرفت. با این وجود مذاکره کنندگان به کار خود ادامه دادند و در اوج مذاکرات نیز مقام معظم رهبری باز آنها را مورد حمایت قرار داده و از آنها بعنوان افسران دیپلماسی، فرزندان ملت، افراد متدین، امین، شجاع، با غیرت ملی و... نام می بردند. اما باز هم، در برای دلواپسان بر یک پاشنه می چرخید.
دلواپسان اگرچه طیف محدود و کم جمعیتی را شامل می شوند اما با برخی فضاسازی های رسانه ای سعی کردند تا بر افکار عمومی تاثیر بگذارند با این وجود شادمانی مردم پس از پایان هر دور از مذاکرات، نشان دهنده عدم توفیق آنها در این زمینه بود.
دلدادگان
اما یک گروه دیگر نیز از ابتدا مذاکرات هسته ای خوشحال نبودند، آنهایی که از سر توهم منتظر تاثیر تحریم ها بر ثبات و در نتیجه فروپاشی نظام بودند. آنها با آگاهی از اثرات تحریم ها بر اقتصاد کشور و تنگناهایی که تحریم ها برای کشور ایجاد می کند بدون در نظر گرفتن و توجه به رنج هایی که مردم متحمل می شوند، دلداده ادامه تحریم ها و تداوم مشکلات و تنگناهای متاثر از آن بودند تا به خیال باطل خود با افزایش نارضایتی و رنج مردم، آرزوی آنها علیه نظام تعبیر شود!
دلدادگان، می دانستند بحرانی که غربی ها برای کشور ما ساختند و ایران هراسی که به یمن رسانه ها و شانتاژ های صهیونیست ها ایجاد می شد، غیرواقعی است. آنها خوب می دانستند جمهوری اسلامی از ابتدا به دنبال ساخت سلاح هسته ای نبود اما آرزو می کردند این بهانه خودساخته برای افزایش و تداوم فشار بر ایران همچنان باقی بماند.
بخشی از این دلدادگان تحریم نیز با خودفروختگی و انتشار اطلاعات غلط سعی می کردند بهانه لازم برای دامن زدن به بی اعتمادی های موجود میان ایران و کشورهای غربی دامن بزنند و در مسیر تحقق مذاکرات سنگ اندازی کنند که اقدامات خائنانه منافقین از این جمله بوده است.
...وحالا
حال مذاکرات هسته ای به نقطه پایان رسیده و اقدامات مشترک در راستای اجرایی شدن توافقات صورت گرفته، آغاز شده است. رهبرمعظم انقلاب پیشتر تاکید فرموددند اجازه نمی دهند خطوط قرمز ما زیرپا گذاشته شود بر این اساس ورود به مرحله اجرا و قدردانی ایشان از مجاهدت های صادقانه و مجدانه تیم هسته ای می تواند حامل این پیام باشد که حالا باید همه حمایت از دولت و تیم هسته ای را در دستور کار قرار بدهند و امید را در دل مردم زنده تر کنند و نشاط و شادابی را به جامعه برای پیشرفت و تعالی ایران عزیز فراهم کنند.
تقویت اقتصاد و برون رفت از اتکای به اقتصاد تک محصولی، رونق تولید و افزایش اشتغال هم نیازمند همدلی و همگرایی و هم صدایی است. باید در این مسیر تلاش کرد و همه انگیزه ها به پای توسعه و نیل به قله های رفیع پیشرفت و ترقی ریخته شود.
